Προσπαθώ να θυμηθώ, να ανατρέξω στο σύντομο διάβα μου στο αποκαλούμενο δίπτυχο "καλοκαιρινές διακοπές" και να συντάξω κάποιες σκέψεις. Λέω προσπαθώ μιας και με τα νέα δεδομένα αποκαλύπτεται η προσπάθεια αρκετών ανθρώπων να συμβιβαστούν ή έστω να έλθουν σε ανακωχή με τα καινοτόπα δεδομένα που καλλιεργήθηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου κρούσματος (sic!) του πρωτοεμφανιζόμενου κορωνοϊού ή άλλως Covid-19.
Ο συμβιβασμός είναι ευκολότερος από το να καταλήξεις διαρκώς εναντιούμενος και διαμαρτυρόμενος για τις αντίστοιχες νέες κοινωνικές παρενέργειες της πανδημίας εν έτει 2020. Μου θυμίζει τις αντιστάσεις και τις συνακόλουθες ατομικές συμπεριφορικές αλλαγές επί του διακυβεύματος καθολικής χρήσης της κάρτας για όλες τις οικονομικές δοσοληψίες: αρχικά γενικευμένη εναντίωση και επιχειρηματολογία κατά της χρήσης της και εν συνεχεία το επιχείρημα «Είναι εύκολο όμως ρε φίλε...Άσε που χτίζεις και το αφορολόγητό σου!»
Παρομοίως, αναφορικά στην πανδημία του ιού ενώ ξεκίνησε με κάμποσες αντιδράσεις απέναντι στα αυταρχικά συστατικά των απαγορεύσεων φτάσαμε στο χρονικό διάστημα, το λεγόμενο "δεύτερο κύμα", κατά το οποίο περιφρονείται η κυβερνητική απαξίωση της υποχρεωτικής συλλογικής υγιεινής των πολιτών (χρόνιο και αυτό απόστημα) και αντιθέτως, διαλαλείται σε βαθμό ποινικοποίησης το περιβοήτο "Ατομική Ευθύνη" (σαφώς από την κυβέρνηση αλλά και από μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού).
Εύλογη και η αντίδραση του κόσμου να αδιαφορήσει για τις συστάσεις περί απόστασης και συναθροίσεων, ύστερα από ένα δύσκολο χειμώνα* και μία ιδιαιτέρως νεοφοβική Άνοιξη εξαιτίας της παγκόσμιας εργαλειοποίησης της πανδημίας του ιού από το σύνολο των χωρών. Σύμφωνα με τα δεδομένα λοιπόν, εγκαινιάζεται μία νέα περίοδος συμπεριφοράς σε όλους τους τομείς της κοινωνικής πραγματικότητας ανά τον κόσμο. Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι σε θέση να επιχειρηματολογήσουν περί τούτου.
Η χρήση της μάσκας προδίδει και πλέον ενδυματολογικά την ασυναγώνιστη υποκρισία του Νεοέλληνα, ήτοι τη ματαιοδοξία με την οποία περιβάλλει το "λογικό φόβο" του για την εξάπλωση του ιού. Οι βόλτες στα σοκάκια και τα καλντερίμια ανάμεσα σε μασκοφόρους επισκέπτες και κατοίκους. Οι αστεϊσμοί γύρω από την κατάσταση στη δημόσια υγεία μεταξύ αγχωμένων μασκοφόρων -δυνητικών φορέων- στις εισόδους των σούπερ μάρκετ, στις ουρές έξω από τους παραδοσιακούς φούρνους και στις επιτόπιες στιχομυθίες μεταξύ διερχομένων. Οι μονόλογοι των μασκαράδων που ψάχνουν για τη συγκατάθεση και τη συμφωνία των διπλανών σκέψεων περιεργαζόμενοι τα προϊόντα και τις τιμές τους στους διαδρόμους των υπερ αγορών και των συνοικιακών παντοπωλείων. Πλέον στις συνηθισμένες συντεταγμένες κινήσεις των καταναλωτών, άμα τη είσοδό τους στα καταστήματα, προσετέθη και η τελευταία κίνηση, αυτή της χρήσης μάσκας (και ακολούθως του αντισηπτικού και των γαντιών μιας χρήσης).
Η προσπάθειά μου λοιπόν να θυμηθώ στιγμές από τις καλοκαιρινές διακοπές διακόπτεται μόλις στο μυαλό μου έρχεται η λέξη "υποκρισία", για την οποία αποδεδειγμένα ο Νεοέλληνας θα μπορούσε να κρατά τα σκήπτρα. "Ο άνθρωπος" είχε πει κάποτε ένας "είναι το μοναδικό ζώο στον πλανήτη που βρωμίζει τη φωλιά του". Γεγονός αναντίρρητο αν σκεφτούμε πως χτίζουμε την τουαλέτα εντός της οικίας. Ο άνθρωπος είναι επίσης το μοναδικό ον στον πλανήτη, που έχοντας κατακτήσει και υλοποιήσει ένα κομμάτι του πνευματικού πλούτου του κόσμου αρέσκεται στο να δημιουργεί λέξεις (τουλάχιστον μία-δύο) προκειμένου να ξεχωρίσει/συγκεκριμενοποιήσει κάτι. Παλιότερα λοιπόν είχαν το "μουνόπανο", το οποίο προσφέρθηκε στον λεξιλογικό πλούτο της βωμολοχίας και της βλασφήμιας παραχωρώντας τη χρηστική του θέση στη λέξη "σερβιέτα".
Κάμποσα χρόνια τώρα παρατηρείται η εξής υποκριτική λεξιλογική χρήση: στα συνοικιακά ψιλικατζίδικα/παντοπωλεία και σούπερ μάρκετ της περιοχής πας να αγοράσεις χαρτί υγείας. Ρωτάει ο σύζυγος "Μωρό μου έχουμε χαρτί υγείας;" ή η μαμά "Γιωργάκη, έχει χαρτί η τουαλέτα;". Ε, λοιπόν, μέσα στη φύση βλέπεις παντού κωλόχαρτα! Πιθανόν, η φράση «Σκατά στα μούτρα σου!» να' χει ανακαλυφθεί στις κοινότητες των ελεύθερων κατασκηνωτών. Είναι αυτή η υποκρισία που πραγματώνεται κάθε στιγμή που βλέπεις κατασκηνωτές με μάσκες να στέκονται στην ουρά προκειμένου να κάνουν τα ψώνια τους και την άλλη στιγμή έρχεσαι αντιμέτωπος διαρκώς με την κυρίαρχη παρουσία του χαρτιού υγείας και τη μετεξέλιξή του σε κωλόχαρτο.
Βέβαια είναι πως μαθαίνεις και αυτό φαίνεται περίτρανα από τους κάδους απορριμάτων...
* (φαίνεται από τους καταλόγους του ΟΑΕΔ και από την ασκούσα επιδοματική πολιτική που εγκαινιάστηκε επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α, πετσοκόπηκε και διατηρείται έτσι από την κυνικώς αντικοινωνικη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ.)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου