…σε κάποιο
απόμερο σημείο, όχι μακρυά από το κέντρο της μικρής αυτής πόλης, πιο
συγκεκριμένα, αν ακολουθήσει κανείς τον τέταρτο πεζόδρομο που έρχεται κάθετα
στην οδό της Αλκοόλης και τέμνει την πάροδο της Ιεράς Εξέτασης, θα βρεθεί σε
ένα μικρό σχετικά, σε μήκος χωματόδρομο…οδός ΤΡΑΣΤ.
Ένα χαμόσπιτο στο
πιο ανηφορικό σημείο αυτού του δρόμου ή μάλλον, πιο αληθινά, στην πιο ψηλή,
γεμάτη πλέον, λακούβα αυτού του χωματόδρομου, είναι το σπίτι όπου μία ολόκληρη
γενιά ανθρώπων πριν δύο αιώνες και για ακόμη έναν έδωσε τη σειρά της στην
επόμενη, δηλαδή στους γονείς του Τρατς και τώρα η τρίτη γενιά έχει συμπυκνωθεί
όλη στο πρόσωπο και την παρουσία του φιλόδοξου ποιητή…Η απόφασή του εκ των
πραγμάτων να μην δώσει, έστω και για την υποψία κάποιων χρόνων ένα τέκνο, τον
είχε αναζωογονήσει μα συνάμα τον έντυνε με το ζεστό μανδύα της μοναξιάς…Κάθε
δεύτερος ή τρίτος συγγενής και διαπροσωπικός γνωστός, μέσα από τη συνηθισμένη
διαδρομή τους στη ζωή καθημερινά, ενέτειναν ολοένα και περισσότερο την
αποστροφή του από οτιδήποτε είχε σχέση με τον κοινωνικό περίγυρο…
Ακόμα ένα
ηλιοβασίλεμα κατέφθανε από κάπου όπου κυριαρχούσε αυτή η σιγουριά της
αβεβαιότητας! Την ανατολή και τη δύση τη φαντάζεται κανείς σε όποιο σημείο του
ορίζοντα και αν βρεθεί, όπως ακριβώς μπορεί να ντύσει με μια βραδιά ένα άλλο
ημισφαίριο ή εξίσου να το καλημερίσει.
Ξαφνικά, με μία
αντίδραση λες και την προκάλεσε η επιθυμία πολλών ελατηρίων να τεντωθούν,
ύστερα από τόση ώρα υποβαστάζοντάς τον, ο Τρατς πετάχτηκε και πλεύρισε τη
θαμπάδα που προσέδιδαν οι κουρτίνες στα μάτια-παράθυρα της βεραντούλας και
αμέσως το βλέμμα του καρφώθηκε στη φρενήρη πορεία αυτοκτονίας ενός επιβατικού
αεροπλάνου προς τη θάλασσα. Με μία υποβλητική ψυχραιμία στέκονταν απέναντι στην
εικόνα, που για άλλους θα μεταφράζονταν σε υπέρογκη χρηματική αμοιβή
(πρακτορεία ειδήσεων, τηλεοπτικοί σταθμοί, αποκλειστικότητες κοκ), για άλλους
αφορμή άλματος στην επαγγελματική τους καριέρα (ρεπόρτερς, δημοσιογράφοι, ερασιτέχνες
φωτογράφοι), για τους περισσότερους, τέλος, το πλέον βέβαιο έρεισμα για σοβαρές
ψυχολογικές διακυμάνσεις. «Όλες οι κατάρες και οι ευχές τους μαζεμένες σε αυτήν
την πελιδνότητα των καπνών», είπε απομαγνητοφωνώντας σεαυτόν. Έντονα
φορτισμένος από το μεγαλείο της εικόνας μπροστά του, έκλεισε τα μάτια,
αφουγκράστηκε την κύκνεια εκπνοή του αεροπλάνου πενήντα τριών ανθρώπων (η
ειδησιογραφία των επόμενων ωρών επιβεβαίωσε τον τραγικό απολογισμό “ανθρώπινου
ελλείμματος”) κολυμπώντας στο θάμπος μιας δυστυχίας τόσο ανεκτής όσο και οι
προσπάθειες των επιβατών για σωτηρία…
Άρχισε να αφήνει
αποτυπώματα με στιχομυθίες στροφών σε κάθε σημείο του ταπετσαρισμένου τοίχου
που τον εσώκλειε. Η μανιακή του δημιουργική έκφραση άρχισε να σκιαγραφείται σε
οιοδήποτε πιθανό-απίθανο μέρος, όπου θα μπορούσαν αβασάνιστα να χωρέσουν
κάποιοι έστω γραφικοί χαρακτήρες. Σε διαστήματα, οι λέξεις και οι προτάσεις
δημιουργούσαν άθελά τους σχήματα, περιγράμματα έκπτωτων επιβατών από “της
τέχνης το μέσο”…«Αυτή η θελκτική, εν τούτοις, αποστασιοποίηση του ατόμου από
τις απεριόριστες δυνατότητες και μορφές του, νοιώθω να με κατακλύζει από
παντού», σκέφτηκε και συνέχισε ασταμάτητα για ακόμα εφτά χιλιάδες διακόσια
δευτερόλεπτα να γράφει στις κάσες της πόρτας, στην επιφάνεια των ηλεκτρικών
συσκευών. «Ένας χώρος, μία ποίηση, ποίηση ένας χώρος…», άρχισε να αναρωτιέται
ενώ έφτανε στην τελευταία του στροφή κεντώντας στίχους στην πολυθρόνα του.
Μέχρι τώρα, το
μελάνι της πένας του είχε δώσει τη θέση του στις πληγές που άνοιγε το μαχαίρι
στην ταπετσαρία, στα σάλια από το σιρόπι που έσταζαν πάνω στην επιφάνεια της
κουζίνας, στα περιττώματά του προς και από την τουαλέτα, στη στάσιμη πλέον
περιγραφή του σπέρματός του πάνω στο κρεβάτι του...Είχε τόσους πολλούς τρόπους
να περιγράψει οτιδήποτε, τόσα πολλά οτιδήποτε ποικιλοτρόπως να περιγράψει…Η
ποίηση ήταν απλώς μπροστά του σαν μία άυλη ενδεχόμενη αφορμή για να μιλήσει,
όπως επιθυμούσε και μπορούσε.
Ξύπνησε λουσμένος
στον ιδρώτα έχοντας αποφύγει την αυτοχειρία μέσω της αναρρόφησης των στίχων και
των στροφών του…
«…η ενέργειά τους καταποντίστηκε και
από’ δώ και στο εξής
με
υποθέσεις πως στην στεριά
ξεβράστηκε
θα
συνεχίσουμε να ζούμε αναμεταξύ!»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου