"...κρυφοί εκβιασμοί, διαφανείς από τις πάμπολλές ματιές,
είναι αυτοί που σκαρώνουν το παρασκήνιο και
εγκαινιάζουν τα προσκήνια..." ΜΕΘΥΣΟΣ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ
...όσο τα ποτήρια γεμίζουν και τα στόματα
ξεχειλίζουν σάλια και αλκοολούχα υγρά,
ο αλκοολισμός θα στέκει δαφνοστεφανωμένος
και ενδεχόμενος ήρωας καθενός, για στιγμές...
τι κι αν τα στομάχια
τρυπιούνται από τις ουσίες των ματιών σου
εγώ θα ξερνάω από τα αυτιά μου τα κατακάθια του οίνου,
που ταξιδεύει στα χείλη σου...
Επιτέλους, ο Διόνυσος ψήθηκε στις συνειδήσεις, αφού
τον σβήσανε με μία πρέζα λευκό νέκταρ-
από τα ούρα του γεννιέται ο Πάνας,
κάθε τόσο που τρέχει φουσκωμένος να κατουρήσει...
Νεκρομαντείες-μεθύσια
με τις ζαλισμένες εκδοχές ενός μπεκρή
να τρεκλίζουν πάνω στα τραπέζια
παραπαίοντας σε ισορροπία αυτοστιγμεί ξεθυμαίνοντα χνώτα...
Λήθη= απαντήσεις σε παρελθοντικά λάθη.
Λάθη= αμαρτίες που έγιναν αμαρτωλές καλόγριες.
Απαντήσεις σε ποιές ερωτήσεις θα κατάσχουν την αλήθεια
και γιατί πρέπει να την βρουν;
Πλαστικά πρόσωπα με κέρινη σάρκα λιώνουν καθημερινά
από τις φωτιές του αναπτήρα τους, κάθε που ανάβουν τα "χαμηλά".
Παρατηρούν αδηφάγα τους εαυτούς των να περνάνε έξω από το τζάμι...
κι όμως...
Χαρακώνονται μετρώντας τις ημέρες του εγκλωβισμού τους,
στα κορμιά τους...
Είθε τα μπιστρότ να γεμίσουν ασφυκτικά αλκοόλ.
Να χύνεται από τα τραπέζια δίχως σταματημό.
(χμ...και κατευθείαν να ξεχειλίζει η πόλη στο στομάχι μου...)
Και τα μανιασμένα κύματα από το επιβλητικό μείγμα των υγρών,
σπάζοντας τα τζάμια πλημμύρισαν την πόλη...
ακόμη και όσοι δεν έπιναν
μεταμορφώθηκαν σε οινοπνευματώδεις αυτόχειρες...μία μεθυσμένη
πόλη...κατακλεισμένηαπό τις σωρούς των κουφαριών των πνιγμένων πότ(ε)ων...
Ο Otis Redding ψελλίζει τους ψίθυρους από το "sitting on the doc of a bay"!
Η ματιά μου βρίσκεται εν πλω, πα΄νω σε ένα πλοίο μέσα στο μπουκάλι σου.
Βήχω τον φελλό και βουτάω στα μπαράκια κάτω από την επιφάνεια του αλκοολωκεανού.
-"Έχει καλά ξύδια εδώ κάτω!"
Και, όταν σε δω θα σε αναγνωρίσω από τις στάλλες που θα περιδιαβαίνουν στα χείλη σου...
«δεν θυμόμαστε τις μέρες,
θυμόμαστε τις στιγμές» Cesare Pavese
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου