...Και οι αγροί μαζί με τις αμυγδαλιές και τους κοντοστούπηδες θάμνους
ξανοίγουν μονοπάτια για πιο ευχάριστο κυνηγητό.
Και κει ανάμεσα στις πολύχρωμες πρασινάδες μακριά από θάνατους
ουράνια τόξα από μυριάδες αιωρούμενα ανθοπέταλα αρχίζουν το μιλητό:
-"τρέξε κουνέλα ευλίγιστη σαν φίδι
και' συ κούνελε πιάστην απ' τη μύτη.
Φύσα του τις μύξες σου καλή μου
κι άστον να τις ψάχνει στο μαλλί του"
Και μερικές συστάδες χορταράκια τόσο δα
μπλέκονται στα ποδάρια του και τον γκρεμίζουν χάμου
και' κείνη ξεμακραίνει πιο γοργά,
όταν αυτός πέφτοντας της στέλνει τη μιλιά του:
-"τρέξε γλυκιά μου μακριά όσο μπορείς
μα κι αν πάλι μου κρυφτείς
θα σε ξετρυπώσω με τσιμπιές και χάδια
και που θα μου πας...θα στ' ανοίξω τα ποδάρια..."
Και τα χαχανητά του ξεφεύγουν πιο πέρα
και η ματωμένη του μουσούδα κρυώνει στον αέρα.
Κλείνει τα ματάκια του και σκέφτεται αγκαλιές,
ενώ τρέχει,ρίχνει στην ουρά της κλεφτές ματιές...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου