Γεωπορνεία το όνομά μας...

Τι είναι αυτό που εμποδίζει συχνά πυκνά τους μηχανισμούς της σκέψης μας να αντιδράσσουν μπροστά στο ευκόλως ενοούμενο; Γιατί στην πλειοψηφία του κόσμου ο κανόνας επιβεβαιώνεται μονάχα μέσα από την αποτυχία να λειτουργήσουμε με ειλικρίνεια και σεβασμό απέναντι σε όσα μας αγκαλιάζουν από ενδιαφέρον και όχι από συμφέρον; Είναι τόσα τα γιατί και άλλα τόσα κυρίως τα επειδή που σταματούν πίσω από τα αποσιωπητικά. Ο λόγος; Θαρρώ πως  καθένας και  καθεμιά έχουν τους δικούς τους είτε τους αναγνωρίζουν είτε όχι...Οι συμμαχίες των ατόμων σκοπώντας σε καθετί κοινωφελές ταυτοχρόνως θα πρέπει να αντιτίθενται και στο ενδεχόμενο να μείνουν σιωπηλές απέναντι στον αντίλογο. Θα πει κανείς πως δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος σε οτιδήποτε υφίσταται και δικαιολογείται ως έχει. Εν τούτοις, δεν πρέπει να λησμονούμε ένα σημαντικό πράγμα και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από το ότι κάθετι που έχουμε μεταφράσει αφού προηγουμένως το έχουμε δημιουργήσει αποτελεί ανθρώπινο προιόν και ως εκ τούτου είναι διαπραγματεύσιμο. Αρκεί να αναλογιστούμε την πληθώρα των χρηστών εννοιών που αναφέρονται σε ανθρώπινες καταστάσεις οι οποίες όμως πανηγυρικά δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Για αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε την ποίηση και συνακολούθως την ελευθερία που δίνει σε όλα. Η ποίηση δεν μπορεί να αποδοθεί σε άλλη γλώσσα από αυτήν του δημιουργού της για τον απλούστατο λόγο ότι η μετάφραση από μονη της αποτελεί μία άλλη αντίληψη από την πρωτόλεια σκέψη. Σε αυτό συμβάλλει η αυθεντικότητα της κάθε σκέψης του κάθε ανθρώπου.   

Ενός είδους ποίηση αποτελεί και το εγχείρημά μας να καταστήσουμε τις σκέψεις μας- αναφορικά στην εκμετάλλευση και κάθε είδους βία και εκπόρνευση- για όλες τις μορφές ανθρώπινης εξουσίας: από άνθρωπο σε άνθρωπο, από τον άνθρωπο στην πανίδα, από τον άνθρωπο στη χλωρίδα, από τον άνθρωπο σε καθετί ανθρώπινο δημιούργημα...αλλά και όσα συνηγορούν στο να παραμένουμε δεσμώτες του ίδιου του μισαλλόδοξου εγώ μας.

Ας αναλογιστεί κανείς την πρόθεση που προηγείται λέξεων-εννοιών που σε γενικές γραμμές χαρακτηρίζουν τις ευνομούμενες κοινωνίες, τις αναπτυγμένες χώρες, τα δημοκρατικά κράτη. Επί-κοινωνία, Επί-βίωση, Επί-τηρηση, Επί-λογές...κι όως θα έπρεπε ως φύσει ίσοι και συνάμα διαφορετικοί να μιλάμε για Δίαυλους επικοινωνίας, Διάβίωση, Διάτηρηση της ελευθερίας και σαφώς -ως εκ τούτου- να Διαλέγουμε τρόπους, συμπεριφορές κ.ο.κ.

Στην περίπτωση που στα παραπάνω προσθέσουμε το εγκαθιδρυμένο σύστημα της εξαπλούμενης ποικιλόμορφης βίας σε όλες τις πτυχές και κάθε προεκτάσεις της ανθρώπινης παρουσίας στο περιβάλλον, και τις διαδραστικότητες που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ φυσικού περιβάλλοντος και εξανθρωπισμένης φύσης καταλήγουμε σε ένα ζωτικό συμπέρασμα ; ο επισκέπτης άνθρωπος έχει υποδυθεί και συνεπώς ενσωματώσει ένα ρόλο ιδιοκτήτη-κυρίαρχου του ιστορικού πλαισίου της γήινης πραγματικότητας. Γεωπορνεία το όνομά μας...