Αναμονής επάρκεια σε καφέ κοντά στο λιμάνι ,
Αργά το απόγευμα ,στην Ηγουμενίτσα .
Τσουχτερό κρύο και κοκαλωμένες μύτες ,
Με ακροδάχτυλα παγωμένα –έτοιμα να ξεκολλήσουν .
Ένα σύνολο επιβατών λεωφορείου άρτι αφιχθέντες
Ανασκουμπώνουν τα μπουφάν και τα κασκόλ ,μέχρις
Η ώρα προχωρήσει ακόμα δύο εξηντάλεπτα ,
Εφόσον δέκα το βράδυ αναχωρεί το καράβι...
-η φθινοπωρινή ,χρονολογικά ,περίοδος ερωτοτροπεί ,μετεωρολογικά ,
με τον χειμώνα –
η άφιξη ζεστού εσπρέσο στο στρογγυλό τραπέζι
προκαταβάλλει την ροή ζεστασιάς στο στόμα
και ταυτόχρονου αδειάσματος της τσέπης από τα εναπομείναντα
ευρώ...
η γοητεία αυτών των στιγμών ψαύεται στο γεγονός ό,τι
ακαριαία συμβιώνεις με την μοναξιά σου ,μα μονάχα με αυτήν .
το κρύο ,η έλλειψη χρημάτων ,η μοναχική σου παρουσία ,
οι ματιές και οι σκέψεις σου είναι τα σημεία της εκάστοτε ώρας ,
που σε χαρακτηρίζουν .
τα βλέμματα περνάνε διάτρητα από τα διαφανή τζάμια του μικρού καφέ,
διασχίζουν τον δρόμο και
σκαρφαλώνουν σε κολώνες ηλεκτροδότησης για να ζεστάνουν
τις επαφές σου με την γύρω ατμόσφαιρα...α !
δεν ξεχνάς ποτέ γραφίδα και χαρτί ,γιατί
η γύμνια σου είναι περισσότερο προδοτική...
ο καπνός αναγορεύει σε θείο τις ανάσες ,
που ξαπλώνουν και κουκουλώνουν στο στόμα σου τον καφέ .
είναι από εκείνα τα μίγματα γεύσης ,που φανερώνουν , εξίσου ,
την όποια προσπάθεια να ζεστάνεις κάπως
τα σωθικά και το πνεύμα...
έτσι ,μολονότι οι ώρες φαντάζουν αποστασιοποιημένες από
την χρονική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι ,
το μάτσο των στοιχείων , που απαρτίζουν την συντροφιά σου ,
την αλλοιώνουν σε βαθμό οικειότητας .
προφανώς ,δεν έχω λερωθεί από καταστάσεις με σιρόπι χαρακτηρισμού από beat κουλτούρα , μα αυτή η στιγμή ,
κάπως ίσως ελάχιστα ,μου γνωστοποιεί δια βίου πιθανές εντυπώσεις ,
που θα σχημάτιζα ,αν ήμουν ΄΄στον δρόμο ΄΄.
Σ’ αυτό το επιεικές συναίσθημα βιώματος σκοντάφτει και το βλέμμα μου,
Στον πίνακα μιας εικόνας στην εσωτερική κολώνα του καφέ ,
Που αναπαριστά μια μεγάλη λεωφόρο από πολυχρωμίες νέον και
Αμαξιών ,κάπου στην β. Αμερική .
Η τηλεόραση ,ως αυτοσκοπός της ύπαρξής της ,
Έχει καθηλώσει τα μάτια και τα χείλη των παρευρισκόμενων ,
Που μόλις και μετά βίας ξεκολλάει το ένα από το άλλο...
Βράδυ δευτέρας ,χειμερινού χαρακτήρα ,σε ένα μικρό καφέ ,
Απέναντι από το λιμάνι περιμένοντας...
Για άλλη μια φορά ,μοναχικά ,
μπατίρικα ,
εκτός βάσης
και γράφοντας εκδοχές...
κρύβομαι σε ακάθαρτες πόλεις ,
σκουπίδια από μπετόν και περιττώματα αξιοπρέπειας .
γράφω λογαριασμούς και παρακαταθήκες σε λευκές κόλλες
και μπλε γραμμές ,παράλληλες .
κάνω γαργάρες υγιών παθών ,με γουλιές
από καφέ και ποικιλία αλκοόλ .
σε καφενεία ταπεινά ,
ξαποσταίνω βιολογικές ανάγκες και
ξεφυσάω χνώτα απωθώντας ενοχλητικές μύγες .
σταυρώνω τα πόδια μου καθήμενος μοναχικά ,
παρέα με αναπολήσεις και θύμισες ,μέχρι χθεσινές .
είμαι ένα ακόμα σύνολο χιλιάδων στιγμάτων...
ο κάθε πόρος μου το επιβεβαιώνει...
γράφω για να με ξεχάσω και πάλι να με θυμηθώ .
διαβάζω για να με ακούσω ,όταν αυτιά γύρω μου είναι βουλωμένα .
μπογιές μου είναι οι μώλωπες και
οι χρωματισμένες δαγκωματιές στο λαιμό μου .
στο στόμιο του φλιτζανιού χαϊδεύω τα χείλη μου
και με το ξεφύλλισμα εκμεταλλεύομαι την επιθυμία μου για επαφή .
το τέλος μιας σεζόν και ενός βραχυπρόθεσμου ταξιδιού
με ανακαλύπτουν σ’ ένα καφέ ,σε μια άρρωστη πόλη .
καφεΐνη ,νικοτίνη ,μελάνι ,χαρτί...
πασαπόρτο για άλλο λιμάνι και άδειες τσέπες .
η ζέστη ,ακόμα μακρινή ,με θέλγει με το φως της
σαδιστικά ,από κάποια χιλιόμετρα .
προσπαθώ να ανακαλύψω άυλους ιστούς της νύχτας
ξεφυσώντας τα ζεστά χνώτα μου
σαν νέφος καθαρό ,
σαν ληστής μέσα σε μουσείο ,με ασφάλεια προηγμένης τεχνολογίας .
τα πέλματα των βηματισμών μου αμέτρητα ,
καθώς η υγρασία του εδάφους πιστοποιεί την ύπαρξή μου
αποσπώντας αποτυπώματα από δρασκελισμούς .
ο καφές τελειώνει κρύος
και οι γουλιές ελαχιστοποιούν την ποσότητά τους .
ανέχεια και ανοχή παίζουν με τα γράμματά τους .
ο καπνός ,μέσα στην εκλεπτυσμένη θήκη ,
έχει γίνει θρύμμα...
-γλυκιά απογοήτευση παραπέμπει σε καλοσυνάτη μελαγχολία –
μόλις άφησα τον φίλο μου ,
την φίλη μου
και την φίλη του .
μόλις έφτασα σε μια πόλη ,
μετά από μία άλλη .
αντικρίζω ανθρώπους
και άλλους ,που ίσως δεν ξαναδώ ,
μπορεί και το αντίθετο...
όλα πιθανά ενδεχόμενα της επιβίωσης !
η μισή πλευρά του κρανίου μου κρυώνει ,
η άλλη μισή το αντιμετωπίζει...
είναι το διττό μιας εμφάνισης...
είναι οι γραπτές αποτυπώσεις μιας νυχτερινής εμπειρίας ,
με μύγες να ενορχηστρώνουν ενοχλήσεις γύρω μου...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου