…είναι εμπειρίες που πρόκειται σε κλάσματα δευτερολέπτου να ξεχαστούν
και άλλες που βίαια θα κόβουν βόλτες στα μονοπάτια της θύμησης .
Σαν και κάποιες εικόνες που άλλοτε αποστρέφουν τα μάτια του θεατή
Και κάποιες άλλες που τα κάνουν να δακρύζουν χωρίς τα βλέφαρα να κλείνουν…
Και κάμποσες ατάκες ,σίγουρα για να ακουστούν ,θα πρέπει να φουσκώσουν τους αδένες ,
Μα την ίδια στιγμή άλλες μόλις που επιθυμούν να ακουστούν πέραν του μυστικοπαθή…
…είναι εμπειρίες που τρέχουν να κρυφτούν στην χοάνη της λήθης
και ελάχιστες που εκλιπαρούν να τις κυκλοφορείς στο πέτο της ανάμνησης .
Σαν κάποιες άλλες που σε κάνουν να κραυγάζεις σαν τον Μουνκ
Και κάποιες ακόμα που χάνονται και ξανάρχονται αρτιμελείς ωσάν κάποιους διαδρόμους του Έσσερ…
Και μερικές στιχομυθίες ,σίγουρες για την ορθότητά τους ,κραυγαλέα τσακίζουν αδαείς ,
Μα την ίδια στιγμή άλλες μόλις που επιθυμούν να εισακουστούν μέσα από τα μάτια…
…είναι εμπειρίες που υπάρχουν με αυτοσκοπό την ύπαρξή τους και μόνο
και περισσότερες που βιώνονται χωρίς προηγούμενο σχεδιασμό παρουσίας .
Σαν κάποιες εικόνες που συλλαμβάνεις με εκούσιους βλεφαροσπασμούς κάθε στιγμή ,
Και ταυτόχρονα άλλες που εξίσου αδιάφορα τις σβήνεις όση ώρα τρίβεις τα ματοτσίνορά σου…
Και κουβέντες που κατά την επιστροφή σου ήλπιζες να είχες ξεστομίσει στον απέναντί σου ,
Μα την ίδια στιγμή απεκδύεσαι την αγκαλιά των τύψεων ,λυγίζεις και μουρμουρίζεις ,δεν γαμιέται…
Όλα εν τέλει γίνονται και ξεφεύγουν από την θεωρία της ύπαρξής τους ,εφόσον πετούν από εσένα με προορισμό άλλα ζευγάρια αυτιά και χείλη και γίνονται κτήμα όσων τα εισέπραξαν. Δεν αποτελεί οίηση η οικειοποίηση ,μα η κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων .Δεν επιβιώνει κανένας μόνον με τα δικά του στοιχεία, μα με τα παράλληλα και αλληλεπιδρόμενα που κυκλοφορούν και κυοφορούνται γύρω του…η πλέον επαίσχυντη και συνάμα νόμιμη κλεψιά είναι η ιδιόκτητη μερική αλήθεια για οτιδήποτε…οι εξουσιαστές ανέκαθεν χαρακτηρίζονταν ,σε αντίστοιχες περιπτώσεις ,κλεπτομανείς και οι εκμεταλλευόμενοι ως κλέφτες (eduardo galleano)…
Φευ…!
Όταν ο σκοπός καταφέρνει και ολοκληρώνεται ,
Τα εμβατήρια τής ορχήστρας ηχούν νυχτερινά και καλησπερίζουν σε τανγκό τον ύπνο!
Το φωσφοριζέ βραδινό πάπλωμα τραβιέται από το ένα ημισφαίριο ,αφήνοντας φωτεινά ξεσκέπαστο το άλλο –πρωινό .Ο ύπνος της γήινης πραγματικότητας
Μπορεί να μην είναι παντού το ίδιο σκοτεινός
Με αιωρούμενες αστράπτουσες μπαλίτσες -βλέπε τα ατέλειωτα πρωινά στην Σκανδιναβία –
Εν τούτοις ,
Αυτό που δεν αλλάζει και παραμένει σχεδόν ίδιο
Είναι ο απόηχος της ατμόσφαιρας ,έως και λίγο πριν το δείλι!
Ο ήχος των νυχτολούλουδων ,
Των γρύλων ,
Το φτερούγισμα των νυχτερίδων ,
Το απορημένο βλέμμα της κουκουβάγιας
Και το αλίχτισμα των λύκων…
Προσθέτοντας και την υγρασία
Αισθητικοποιείται οργασμικά το Όλον του περιβάλλοντος .
Μια ζοφερή μάσκα τυλίγει τα μάτια του οπλίτη στην σκοπιά –
Βαριά τα ματοτσίνορα παραπέουν στους ξενύχτηδες –
Τα χείλη κολλάνε και η γλώσσα λύνεται στους μεθυσμένους –
Τα ζάρια του στοιχήματος κατρακυλάνε κάπου απόμερα –
Ο αλχημιστής θα κλείνονταν στην σοφίτα του πυργίσκου του –
Οι τσομπάνηδες θα οδηγούσαν τα σφαχτά στο μαντρί τους –
Ο γέρος και η γριά θα έλιωναν με το κερί στον εσπερινό τους –
Τα πιτσιρίκια απεκδύονται το θερμό πάπλωμα του κρεβατιού τους –
Ο καντηλανάφτης θα’χε ανάψει τα φανάρια στους δρόμους –
Η νυχτερινή περίπολος θα έσκιζε τον καμβά του Rembrand –
Οι γάτες και τα λοιπά τετράποδα πλιατσικολογούν στους φορτωμένους κάδους –
Αστέρια θα δοκίμαζαν κύκνειους σάλτους προς τα εμάς –
Κυνηγοί θα τσακίζονταν στα λαγούμια των τυφλοπόντικων –
Ευαίσθητα κορμάκια σφίγγουνε τα δόντια τους έναντι αμοιβής –
Κάποια ισχνά μέλη παραδίδονται σε μελανιασμένα παγκάκια –
Αρκετοί παραστρατιωτικοί πολεμούν μέσω του βιασμού –
Αρκετά ερωτικά πάθη θα σφράγιζαν αιμάτινα την απάντησή τους…
Πόσα άλλα ,
Πόσοι ακόμα…
Η ιστορία συγκρατεί και απωθεί την κοινωνία ,
Ο αλληλοσπαραγμός σφίγγει τα χέρια του ,
Η αλληλεγγύη σφίγει στον λαιμό της τις αλυσίδες ,
Οι μονομάχοι έρχονται αντιμέτωποι –
Άλλοι παίρνουν παράταση ,
Άλλοι προτιμούν την φυσική εξόντωση ,
Άλλοι εις βάρος άλλων επιβιώνουν …
Πόσα ακόμα ,
Πόσοι άλλοι…
Η κοινωνία συνέχει την ιστορία πότε με την λήθη ,
Πότε με την ανάμνηση ,
Την αδιαφορία ,
Το μνημόσυνο ,
Την συγκυρία ,
Την έκτακτο ανάγκη ,
Το αλληλένδετο ,
Το συνακόλουθο ,
Την παύση
Και την κατακλείδα…
Εσμός σημείων δημιουργούν μια διαλεκτική πραγματικότητα –
Πραγματεύεται το Είναι μέσω του Γίγνεσθαι –
Η πραγματικότητα έχει πολλές διαστάσεις –
Ο Φουκουγιάμα χτύπησε το κεφάλι του στο " Τέλος Της Ιστορίας"…
… Ποτέ δεν θα ξαναπιούμε τόσο νέοι…
με σεβασμό ,
καλειδοσκοπική κλειδαρότρυπα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου