"Πληρωτέα Λάθη" του Γιώργου Η. Παγωνάκη


Αν κάποια λάθη επαναλαμβάνονται για να υπενθυμίζουν την φθαρτότητα τής αντίληψής μας, κάποια άλλα εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τις κοινωνικές πραγματικότητες ως τετριμμένες και άνευ φαντασίας. Δεν χρειάζεται να βγει κανείς έξω από τον κλειστό του κύκλο για να καταλάβει πως οι λανθασμένες επιλογές αποτελούν ζωτικής σημασίας ενέσεις διατήρησης του υπάρχοντος κόσμου και της άβουλης και αυτοματοποιημένης καθημερινότητας. 

Ας πάρουμε για παράδειγμα την νοτιοαμερικανική ήπειρο: Εκεί όπου για μία δεκαετία σχεδόν προηγουμένως επετεύχθη μια κάποια προσπάθεια ν' αρθούν τα εμπόδια που δημιουργούσαν τελματώδη χάσματα αναμεταξύ πλουσίων και πολύ φτωχών, από μεριάς κεντροαριστερών ή αριστερών κυβερνήσεων, στις ημέρες μας οι περισσότερες αυτών των χωρών (με εξαιρέσεις τη Βολιβία*, το Μεξικό, τη Βενεζουέλα, την Ουρουγουάη και λίγες ακόμη) επέστρεψαν πάλι σε αντιδραστικές/συντηρητικές - πολιτικές/οικονομικές δυνάμεις, μέσω της εκλογικής διαδικασίας (ή και πραξικοπηματικών συνταγματικών ανατροπών), να φρενάρουν όποιες ελπίδες ανανέωσης ή αλλαγής. 

Περίλαμπρο παράδειγμα η Βραζιλία και η Αργεντινή, όπου στη μεν Βραζιλία (κατόπιν πραξικοπηματικής καθαίρεσης της πρώην προέδρου Ντίλμα Ρουσέφ, η οποία παύθηκε το 2016 από το Κογκρέσο της Βραζιλίας και αντικαταστάθηκε από τον  Μικέλ Τεμέρ ο οποίος ανέλαβε το προεδρικό αξίωμα μετά την απαγγελία κατηγοριών σε βάρος της - ο ίδιος ήταν πρόεδρος από το 2016 έως το 2018 και συνελήφθη για διαφθορά) εξελέγη ένας αθεράπευτος θαυμαστής της χούντας, πολέμιος των αμβλώσεων και του ελεύθερου σεξουαλικού αυτοπροσανατολισμού, εχθρός της βιοποικιλότητας και των αυτοχθόνων, πιονέρος των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (ιδιωτικών και πολυεθνικών) και λάτρης της αναγκαιότητας οπλοκατοχής. 

Στην περίπτωση της Αργεντινής**, μετά από διάστημα διακυβέρνησης του Νέστορ Κίρχνερ και κατόπιν τής συζύγου του Κριστίνα, την εξουσία ανέλαβε ένας πρώην κτηματομεσίτης (συνάδελφος του προέδρου των ΗΠΑ), ο Μαουρίτσιο Μάκρι. Επί προεδρίας της Κριστίνα Κίρχνερ τα αμερικανικά δικαστηρίων έκριναν συνεχώς σε βάρος της χώρας και υπέρ των κερδοσκοπικών ταμείων που εκβιάζουν την Αργεντινή μιας και διατηρούν τμήμα του ομολογιακού χρέους της. Αφού ανέλαβε την εξουσία ο πρώην επιχειρηματίας συνεργάτης του Τραμπ κτηματομεσίτης Μάκρι, η χώρα κατρακυλάει ξανά στους απανθρώπως αποτυχημένους συμβιβασμούς του ΔΝΤ και στα ματωμένα χέρια των λοιπών οικονομικών αρπακτικών. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατέληξε σε συμφωνία με την Αργεντινή τον περασμένο Μάιο (2019) για δάνειο ύψους 57 δισ. δολαρίων προκειμένου να ενισχύσει την οικονομία της. Πρόκειται για δάνειο μαμούθ, αναφορικά στην ιστορία του Ταμείου και ως εκ τούτου ότι ζητήθηκε ως αντάλλαγμα, ήτοι ιδιωτικοποιήσεις, διατήρηση πλεονασμάτων και περικοπές δημοσίων δαπανών, μεταρρυθμίσεις οι οποίες εν συνόλω οδήγησαν άμεσα σε τρομακτική συρρίκνωση της οικονομίας (πληθωρισμός στο 55% και φτώχεια να καλύπτει το 30% του πληθυσμού).

Η ολίσθηση στις παρελθούσες κοινωνικές/πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες δεν επετεύχθη μέσω πραξικοπηματικών ή στρατιωτικών επεμβάσεων. Τουναντίον, είναι αποτέλεσμα της επιλογής (προσωποποιημένων) πολιτικών από τους ψηφοφόρους της κάθε χώρας ξεχωριστά. Βέβαια δεν θα πρέπει να αδιαφορούμε για το μέγεθος και την ένταση της παραπληροφόρησης (εκ των έσω και εκτός) που έλαβε χώρα (και συνεχίζει) σε κάθε περίπτωση, όπως επίσης και τον βαθμό επιρροής της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής (sic!). 

Λένε πως ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που δεν έχει βραχνάδες και σκοτούρες. Όμως, στη σήμερον ημέρα υφίσταται φυσιολογικός άνθρωπος μακριά από αυτά; Όχι, για το σύστημα, ναι για τη φυσιολογική ροή της ζωής μακριά από τον βίο-προϊόν...Όμως αυτή η δεύτερη περίπτωση βρίσκει πάμπολλους θιασώτες, όχι επί του πρακτέου, μάλλον για τη θεωρία του πράγματος. Είναι κάπως έτσι η σύγχρονη ζωή, σύμφωνα με την οποία το ιδανικό αποτελεί φαντασίωση και όχι πραγματικότητα. 
Εν αντιθέσει, πραγματικά είναι τα (προκατα)σκευασμένα πρότυπα καθημερινότητας. Χειροπιαστός υλισμός και απόμακρη φυσιολογικότητα: είναι τόσο μακρινή η απόσταση, μιας και εφόσον υπάρχει σύνδεση στο διαδίκτυο τότε μιλάμε για σύγχρονη ζωή. Στην αντίθετη περίπτωση "κυριαρχεί ο πρωτογονισμός της άμεσης επικοινωνίας", βλέπε ζωντανή και ειλικρινής επαφή. Άπαξ και δεν διαμεσολαβείσαι δεν υφίστασαι...!  

Γενικότερα, θα συμφωνήσω πως ακόμη και στις ημέρες μας, εν έτει 2019, δεν έχουν όλοι πρόσβαση στην πληροφόρηση, πολλώ δε μάλλον σε μία προσέγγιση  αντικειμενική και ανεπηρέαστη από το πρίσμα των "συμφερόντων". Εντούτοις, όλοι συνηθίζουν να καταλήγουν σε μία εκλογική επιλογή με βάση τα στοιχεία τού παρόντος σε συνδυασμό με τα φιλόδοξα προγράμματα του μέλλοντος. Το επιχείρημα "δεν ήξερα, δεν γνώριζα" έχει καταστεί, κάμποσα χρόνια τώρα έωλο. 

Όλοι γνωρίζουν ή έστω έχουν μία υποψία τι συνεπάγεται η άσκηση της αποκαλούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η κοινωνική αποδοχή και ανέλιξη  ακροδεξιών και εθνικιστικών μορφωμάτων, η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η εμπρηστική περιβαλλοντική στρατηγική, η ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή, η στοχευμένη ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, το τραπεζικό, το επιχειρηματικό και εκκλησιαστικό real estate, το εκπαιδευτικό σύστημα που προάγει εθνική συνείδηση σε βάρος της ανάπτυξης της αντιληπτικής ευχέρειας του κόσμου, η θρησκευτική επιδημία, και πόσα ακόμη εξόφθαλμα και απροκάλυπτα κατεστημένα χαρακτηριστικά του σύγχρονου παγκόσμιου καθημερινού βίου. 

Τα προσχήματα δεν ταιριάζουν σε αυτές τις ημέρες. Εξαιτίας της ανυποληψίας στην οποία έχει περιπέσει η κοινή συνείδηση, οι κινήσεις και τα έργα αποδεικνύουν μία απροκάλυπτη αρνητικότητα για υγιή εξέλιξη της αντιληπτικής ικανότητας του κοινού νου. Και οι ευρωεκλογές το απέδειξαν περίτρανα  

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποια θεωρητική δεσμίδα υποθετικών παραστάσεων ζωής, αντιθέτως είναι σκηνικά ζωής που πραγματώνονται κάθε στιγμή στα μήκη και στα πλάτη του πλανήτη. Είναι ρεαλιστικά στοιχεία της κοινωνικής καθημερινότητας μακριά από  τα μακρύτερα σενάρια επιστημονικής φαντασίας και αυτό γιατί οι χρονικές αποστάσεις μέχρι τα ακραία σενάρια απλώς διαψεύδονται, ξεπεράστηκαν και αποτελούν πλέον δεδομένα ζωής.       

*Το παρόν γράφτηκε πριν την ανατροπή του εκλεγμένου Μοράλες.
** Το παρόν γράφτηκε πριν τις εκλογές του Οκτώβρη 2019
      
  
      

Σχόλια