Όλα ξεκίνησαν την δεκαετία του 1960 όπου η τάση της αστικοποίησης και της συγκέντρωσης του πληθυσμού στην πρωτεύουσα ήταν ιδιαίτερα αυξημένη. Σε μια προσπάθεια αποκέντρωσης, η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει την δημιουργία ενός μεγάλου αεροδρομίου εκτός Παρισιού και συγκεκριμένα στη Notre-Dame-Des-Landes, μια περιοχή 25 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Νάντη. Θα αντικαθιστούσε το αεροδρόμιο της πόλης και θα προσέλκυε το ενδιαφέρον των επενδυτών, ενώ θα βοηθούσε στην περιφερειακή ανάπτυξη.
Φυσικά το αναπτυξιακό σχέδιο δεν υπολόγιζε ούτε τους αγρότες που ζούσαν στην περιοχή και καλλιεργούσαν εκεί ούτε το φυσικό πλούτο της περιοχής. Έτσι οι πρώτοι που αντιστάθηκαν στο σχέδιο ανάπτυξης με κάθε κόστος ήταν οι αγρότες της περιοχής, οι οποίοι οργανώνονται ήδη από το 1972. Τελικά, το σχέδιο αναβάλλεται για κάποιες δεκαετίες λόγω της πετρελαϊκής κρίσης, αλλά και της δημιουργίας ταχείας σιδηροδρομικής γραμμής στην περιοχή.
Το 2000 η κυβέρνηση του σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν επαναφέρει το ζήτημα. Το σχέδιο ήταν άλλωστε ήδη έτοιμο και χαρακτηρίζεται υψίστης σημασίας για το δημόσιο συμφέρον. Αποφασίζεται η ταχύτερη δυνατή διεκπεραίωσή του και τότε είναι που ακτιβιστές και οικολόγοι ξεκινούν μια καμπάνια ενημέρωσης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που είχαν αφεθεί στην άκρη από την κυβέρνηση, ώστε να επιταχυνθεί το έργο, αλλά και στοιχείων για την μη αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός ακόμη αεροδρομίου στη Γαλλία.
Οι ακτιβιστές υποστήριζαν ότι ένα αεροδρόμιο στην περιοχή θα είχε ως αποτέλεσμα: την καταστροφή 2.000 στρεμμάτων αρχαίγονου δάσους και των υγρότοπων. Το έργο θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, αλλά και στην βιοποικιλότητά της. Επιπλεόν θα κατέστρεφε καλλιεργήσιμες εκτάσεις μειώνοντας το εισοδημα των αγροτών της περιοχής, ενώ θα εκτόπιζε τους κατοίκους της περιοχής όπου έμεναν εκεί. Επίσης θα είχε επιπτώσεις στην υγεία και ποιότητα ζωής των κατοίκων που θα έμεναν κοντά στο αεροδρόμιο αλλά και στην κλιματική αλλαγή. Τέλος, οι ακτιβιστές τόνιζαν ότι ένα ακόμη αεροδρόμιο ήταν αχρείαστο, όπως φυσικά και η σπατάλη εκατομμυρίων για τη δημιουργία τους ενώ θα μπορούσε να γινόταν η ανακαίνιση των ήδη υπάρχοντων αεροδρομίων στην περιοχή με πολύ λιγότερα λεφτά.
Το 2009 οργανώνεται ένα καμπ στην περιοχή που θα δημιουργούνταν το αεροδρόμιο, όπου εκατοντάδες ακτιβιστές συζητούν για το ζήτημα. Κατά τη διάρκεια του καμπ αποφασίζεται και η πρώτη κατάληψη της περιοχής. Στήνονται κατοικίες αλλά και φάρμες. Η ZAD (Zone a Defender δηλαδή Ζώνη υπεράσπισης) μόλις είχε γεννηθεί.
Το 2010 ολοένα και περισσότεροι ακτιβιστές συμμετέχουν στην ZAD με στόχο τη δημιουργία μιας αυτόνομης κοινότητας που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη και την αυτάρκεια. Τα αγροτεμάχια μετατράπηκαν σε συλλογικά καλλιεργημένους κήπους, δημιουργήθηκαν συλλογικοί χώροι καθώς και αρτοποιεία και μύλοι κλπ.
Μια ολόκληρη κοινότητα χτιζόταν σιγά σιγά παρά την ανακοίνωση της εταιρείας που θα κατασκευάσει και θα σχεδιάσει το νέο αεροδρόμιο (η εταιρεία που ανέλαβε ήταν η VINCI) ότι το αεροδρόμιο θα είναι έτοιμο το 2017. Η ZAD προοδευτικά έγινε ένα είδος αυτόνομης κοινότητας, που περιλάμβανε από αγρότες και αναρχικούς μέχρι ακτιβιστές κατά της παγκοσμιοποίησης, φιλελεύθερους και αριστερούς. Οι ίδιοι οι ζαντίστες έδιναν έμφαση σε αυτό ακριβώς: στην διαφορετικότητα που περιέκλειε η ZAD.
Η ZAD μεγάλωσε τόσο που το πρότζεκτ για τη δημιουργία αεροδρομίου κατέστη αδύνατο. Ο Φρανσουά Ολάντ μετά την εκλογή του στον προεδρικό θώκο υποσχέθηκε ότι δεν θα επέμβει στην περιοχή, αλλά θα προσπαθήσει να εξαντλήσει όλα τα άλλα μέσα. Παρόλα αυτά, και με τα περιθώρια να στενεύουν για το πρότζεκτ, τον Οκτώβριο του 12 και με εντολή του τότε πρωθυπουργού η «επιχείρηση Καίσαρας» είχε στόχο να εκκενώσει πλήρως τη ZAD. Η επιχείρηση τελείωσε αποτυχημένα μετά την σθεναρή αντίσταση των ζαντιστών και των αλληλέγγυων. Μετά την λήξη της επιχείρησης οι ζαντίστες γύρισαν στην περιοχή και ξαναέχτισαν όσα είχαν γκρεμιστεί.
Οι ζαντίστες συμμετείχαν σε κάθε τι κινηματικό από τις διαμαρτυρίες για τον αντιτρομοκρατικό νόμο μέχρι το Loi Travail(το κίνημα ενάντια στην εργασιακή μεταρρύθμιση). Άλλωστε, η ZAD δεν ήταν μόνο ένα κίνημα ενάντια στη δημιουργία αεροδρομίου, αλλά και ενάντια στον καπιταλισμό και τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, ήταν ένα πείραμα αυτονομίας, ενός διαφορετικού τρόπου ζωής ενάντια στην εκμετάλλευση και το κέρδος, όπου η διαφορετικότητα και η αλληλεγγύη κυριαρχούν. Η ZAD ενοχλούσε και ενοχλεί.(Κατ.Καραβία)
Μια έκκληση για διαγαλαξιακές δράσεις αλληλεγγύης παντού για να τερματιστεί η καταστροφή του #ZAD
Γράφουμε με τη μυρωδιά του δακρυγόνου που ανεβαίνει από τα δάχτυλά μας. Η ανοιξιάτικη συμφωνία της ορνιθοπανίδας σηματοδοτείται από την εκρηκτική ηχώ των χειροβομβίδων. Τα μάτια μας είναι δακρυσμένα, λιγότερο από το αέριο απο ότι απο τη θλίψη. γιατί τα σπίτια των φίλων μας, οι αχυρώνες και τα βιολογικά αγροκτήματα καταστρέφονται. Οι μπουλντόζες, υποστηριζόμενες από 2500 αστυνομικές δυνάμεις, τεθωρακισμένα οχήματα, ελικόπτερα και αεροσκάφη, βομβαρδίζουν αυτά τα δάση, τους βοσκοτόπους και τους υγρότοπους για να συντρίψουν το μέλλον που χτίζουμε εδώ στο ZAD.
Σας καλούμε να προβείτε σε ενέργειες αλληλεγγύης παντού, θα μπορούσατε να πραγματοποιήσετε διαμαρτυρίες στην τοπική γαλλική πρεσβεία ή το προξενείο σας ή να κάνετε ενέργειες εναντίον κάθε κατάλληλου συμβόλου (εταιρικό ή άλλο) της Γαλλίας! Και αν δεν είστε πολύ μακριά, φέρετε τα ανυπάκουτα σώματα σας για να γίνετε μαζί μας στη ζώνη. Εάν η γαλλική κυβέρνηση εκδιώξει την ZAD, θα είναι σαν να εκδιώκει την ελπίδα.
Για πενήντα χρόνια, αυτό το μοναδικό τοπίο του chequerboard ήταν ο τόπος μιας αδυσώπητης πάλης ενάντια σε μια ακόμα καταστροφή της κλιματικής υποδομής
ένα νέο αεροδρόμιο για την κοντινή πόλη της Νάντης. Οι αγρότες και οι χωρικοί, οι ακτιβιστές και οι φυσιολάτρες, οι καταληψίες και οι συνδικαλιστές ένωσαν μια άθραυστη οικολογία αγωνιζόμενοι μαζί και πριν από τρεις μήνες στις 17 Ιανουαρίου, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα εγκαταλειφθεί το έργο του αεροδρομίου. Αλλά αυτή η απίστευτη νίκη, που κερδίθηκε μέσα από μια ποικιλία δημιουργικών τακτικών από καταγκελίες έως άμεσες ενέργειες, νομικές προκλήσεις έως σαμποτάζ, είχε μια σκούρα σκιά. Με την ίδια ανάσα που ανακοινώθηκε η εγκατάλειψη της δημιουργίας του αεροδρομίου, ήρθε η ανακοίνωση ότι ο λαός που καταλαμβάνει αυτά τα 4000 στρέμματα απελευθερωμένης περιοχής, οι 300 από μας που ζουν και καλλιεργούν σε 80 διαφορετικές συλλογικότητες, θα εκδιωχθούν γιατί δεν τολμήσαμε απλά να είμαστε εναντίον του αεροδρομίου, αλλά εναντίων του Κόσμο του.
Από εκείνη την νικηφόρα ημέρα, η μάχη έχει αλλάξει και τώρα δεν αφορά πλέον ένα καταστροφικό έργο υποδομής, αλλά για την κατανομή της επικράτειας στην οποία κατοικούμε. Σταματήσαμε το να μην καλυφθεί αυτό το μέρος από σκυρόδεμα και έτσι εναπόκειται σε εμάς να φροντίσουμε το μέλλον του. Συνεπώς, το κίνημα υποστηρίζει ότι θα πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να διαχειριστούμε τη γη ως κοινότητα (βλ. Τη δήλωσή της "Οι έξι βαθμοί για το Ζαντ επειδή δεν θα υπάρχει ποτέ αεροδρόμιο"). Σήμερα αυτός είναι ο αγώνας του ZAD(ζώνη για την υπεράσπιση) της Notre Dame Des Landes.
To ZAD ξεκίνησε το 2009 μετά από μια επιστολή (που διανεμήθηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου γαλλικού κλιματικού στρατοπέδου εδώ), γραμμένη από τους ντόπιους που προσκαλούσαν τους ανθρώπους να καταλάβουν τη ζώνη και να μείνουν στα εγκαταλελειμμένα αγροκτήματα. Τώρα η ζώνη έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα εργαστήρια κοινής χρήσης της Ευρώπης. Με αρτοποιεία, πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό, εργαστήριο επισκευής ελκυστήρων, ζυθοποιείο, αναρρητηριακές καμπίνες, αίθουσα δεξιώσεων, ιατρικούς κήπους με βότανα, ραπ στούντιο, γαλακτοκομικά, λαχανικά, εβδομαδιαίες εφημερίδες, αλευρόμυλους, βιβλιοθήκη και ακόμη και σουρεαλιστικό φάρο. Έχει γίνει ένα συγκεκριμένο πείραμα στην ανάκτηση του ελέγχου της καθημερινής ζωής.
Το 2012 η προσπάθεια του γαλλικού κράτους να εκδιώξει τη ζώνη για την κατασκευή του αεροδρομίου βρήκε έντονη αντίσταση, και παρά τις πολυάριθμες καταστροφές, 40.000 άνθρωποι εμφανίστηκαν για να την ανοικοδομήσουν και η κυβέρνηση αποσύρθηκε. Η αστυνομία δεν έβαλε το πόδι στην ZAD απο τότε, δηλαδή, μέχρι το πρωί της Δευτέρας, όταν στις 3πμ οι χωροφύλακες εισέβαλαν στη ζώνη.
Την πρώτη μέρα κατέστρεψαν μερικές από τις πιο όμορφες καμπίνες και οχυρώσεις, αλλά χθες τους σταματήσαμε απο το να φτάσουν στο Vraies Rouge, που τυχαίνει ένας από τους διαπραγματευτές μας με την κυβέρνηση να ζει εκεί. Η καταστροφή του σπιτιού όσων συμφώνησαν να καθίσουν μαζί σας στο τραπέζι των διαπραγματέυσεων ήταν ένα στρατηγικό λάθος. Η υπέροχη ομάδα τύπου του ZAD χρησιμοποίησε αυτό το γεγονός και σήμερα κερδίζουμε τη μάχη της ιστορίας. Εάν αρκετοί άνθρωποι φτάσουν στη ζώνη τις επόμενες μέρες θα μπορούσαμε να κερδίσουμε τη μάχη και στην περιοχή. Χρειαζόμαστε τα πάντα, από τους μάγειρες μέχρι τους ιατρούς, απο μαχητές έως μάρτυρες. Αμφιβάλουμε ότι αυτή η αγροτική εξέγερση θα ολοκληρωθεί πριν από το Σαββατοκύριακο, και καλούμε επίσης τους ανθρώπους να έρθουν και να ανοικοδομήσουνν μαζικά.
Ήδη έχουν γίνει διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε περισσότερες από 100 πόλεις σε ολόκληρη τη Γαλλία, ενώ δημαρχεία πολλών πόλεων καταλήφθηκαν. Ο Ζαπατίστας διαδήλωσαν στο Μεξικό Τσιάπας, υπήρξαν ενέργειες στις Βρυξέλλες, την Ισπανία, το Λίβανο, το Λονδίνο, την Πολωνία, την Παλαιστίνη και τη Νέα Υόρκη και ο υπόγειος χώρος στάθμευσης της γαλλικής πρεσβείας στο Μόναχο υπέστη σαμποτάζ. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να εκτοπίσουν την αλληλεγγύη μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου