Στις ησυχίες απαντάς με περιεκτικούς ήχους
δίχως να ταράζεις τους ήσυχους.
Εκτός κι αν οι εκάστοτε ησυχίες εμφανίζονται ανήσυχες,
οπότε κι επιβάλλεται
η κυνικότητα των λόγων να γίνετ'
εκκωφαντικές και κοντοσκελείς προτάσεις.
Όπως οι ήχοι που κωφεύουν μπροστά στη δυναμική τους
έτσι είναι επιθυμητές
οι ατάκες που από βαρύγδουπες και φανφαρόνες
καλό είναι να ακούγονται
ρηξικέλευθα ακαριαίες και μεστές...
αν θες να διαταράσσεται γλυκά και αναίμακτα μία μακάρια ησυχία:
Με ησυχίες μακάριες και μακροημερεύουσες
όχι για ώρες αλλά για πάντοτε
με τα διαλέιμματα που αρμόζουν στη ζώσα επικοινωνία και διαβίωση,
καταλήγεις στην ισορροπημένη εγρήγορση του διαλόγου
μεταξύ φυσιολογικών ζώντων ανθρώπων,
με αυτιά ανοιχτά ικανά να σπάνε τους τοίχους,
όσων δημιουργούνται
από τις τσακισμένες ησυχίες της καθημερινότητας.
Ανορθόδοξες οι ώρες που περνάνε ατιμέλητα αδιάφορες,
βουίζουν την παρουσία τους ενοχλητικά κι ανήσυχα
στα μέλη και τα μάτια φιλόδοξων κατακτητών της διάρκειάς τους,
που μόνοι κι αυτοί
με τη σειρά τους επιζητούν παρέα.
Στάζουν οι ημέρες από τέτοιες μπάσταρδες κι ορφανές στιγμές
που ξαμολιούνται σαν γυρολόγοι ανθρώπινων στιγμάτων,
ικετεύουν διακριτικά κι ευγενικά για χορηγούς πραγματοποίησης,
δίχως να εξετάζουν επιλαχόντες κι ενδιαφερόμενους διαχειριστές.
Όσες κι αν είναι αυτές οι στιγμές
που αντιστέκονται στην καταδίκη της διάρκειας,
είναι κάποιες ανθρώπινες
που δεν λογαριάζονται ως τέτοιες
μα ενστικτωδώς οργανικές.
Στο πνεύμα των ημερών κι η παραζάλη,
το παραλήρημα και η εκστατική αδιαφορία του παρόντος
για το τι μέλλεται.
Δεν είναι αδύνατον μία ησυχία να σκίζει τα χαρτιά της
ακούγοντας τους εκκωφαντικούς ήχους
της σιωπής του σύγχρονου ανθρώπου.
Πόση είναι η απόσταση από μία θορυβώδη ησυχία
μέχρι τη μουγκή κινητικότητα του ατόμου;
Ξεδιπλώνεται σιγά σιγά
η πανανθρώπινη ανησυχία του μέλλοντος
απέναντι στις σίγουρες κι αναίσθητες ησυχίες
του τρεμάμενου παρόντος...
Παρότι η κίνηση είν' ελλειπτικώς παράδοξη
παραδοξολογεί η πραγματικότητα γι' αυτήν,
με μάτια παιδικά και δάχτυλα βαμμένα μ' αίμα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου