"Να μια επιθανάτια αρμονία αλληλεγγύης πτωμάτων πανίδας κι ανθρωπιάς...!" από την ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ

Στις ώρες μας τ' ανοίκεια τρέπονται σε φυγή,
λυσσασμένα, μακρυά κι απροστάτευτα σε λήθη σκόπιμη-
ευκαιριακή,
γιατί τα πατήματά τους είναι βαθυά στίγματα στη λάσπη
που χωρίζει από τ' ασυνείδητο η λογική.

Στις ώρες μας οι εμμονές δείχνουν να ταιριάζουν ασημαντότητες
φευγαλέες-πορείες αδιάφορες σε μία ταπείνωση παροντική και
αμετάκλητη. Σε ρουφά ο χώρος εύκολα αν τυχόν και του δείξεις πως
να δοκιμάσεις θες.
Θέλεις;

Σ' αυτές τις ώρες τις κατοπινές
άνυδρες χωρίς βροχές οι εικόνες,
ξεραίνονται τα χρώματα στο τοπίο και το επόμενο βράδυ
γλείφονται απ' τις υγρασίας τα σάλια.
Έτσι φαίνονται ζωντανές μα αργόσυρτες και τεμπέλικες.

Σ 'αυτές τις ώρες άοσμο το κρύο απαγορεύει τις κινήσεις
σ' όσους προδίδονται απ΄ τα βαρυά τους τα πατήματα.
Στις ώρες αυτές
των καιρών τ' αναγνώσματα ερμηνεύονται από κωφάλαλους
σ' ένα ακροατήριο-αναλφάβητων εσμό...

Άοκνα λησμονιούνται προηγούμενες ευτυχισμένες συνήθειες
τώρα που από στιγμή σε στιγμή παραμονεύουν τυχάρπαστες αλήθειες.
Νόημ πια δεν βγαίνει από τις κορυφώσεις και τη δύση του μερόνυχτου
μιας και ο ήλιος φωτίζει για να υπάρχει
και το φεγγάρι για να μωρολογούν
οι ανέραστοι ερωτευμένοι της καινοφανούς λογικής.

Τρομάζει ο χορός των μεταμφιεσμένων έλλογων απάνθρωπων
τις στιγμές που πολλοί αρκούνται στη γυμνή κυνικότητα των ημερών,
μοιάζουν φανταχτερά κενά τα νοήματα των συναισθημάτων
στον κόσμο που καραδοκούν άπληστα οκνηρές οι συναισθήσεις.

Μύρια τα όσα προσάπτονται στις ευαισθησίες που νεκρές επιπλέουν
σαν κοιμισμένα βρέφη στους αλμυρούς αφρούς στις ξέρες
κι οι γλάροι κάθε τόσο αυτοκτονούν-
καρφώνονται στ' άψυχα κορμιά
ν' ανοίξουν τα φτερά τους πανιά
να ξεβραστούν μαζί στην αμμουδιά.
Να μια επιθανάτια αρμονία αλληλεγγύης πτωμάτων πανίδας κι ανθρωπιάς...!