Τι σκέφτεται κάποιος που τον χαρακτηρίζει ο νόστος για περασμένες καταστάσεις και αλλοτινές; Μελαγχολεί νοσταλγώντας. Αστράφτουν οι απουσίες πάνω στα ζυγωματικά του και τα λακάκια της ανάμνησης γίνονται ολόκληρες τρύπες σαν αυτές που τραυματίζουν αναίμακτα οι Σούφι χορευτές...
Οι ώρες αδίκως, κάποιες ημέρες, φαίνονται αργόσυρτες και άλλες φορές τρέχουν ασταμάτητα λες και είναι οι τελευταίες των τελευταίων ωρών προτού την ακροτελευτιά διάρκεια των στιγμών τους. Τρέμουν οι άγουρες στιγμές μπροστά στο δέλεαρ που προκαλούν οι εναργέστερες άλλες και οι πιο συγκινητικές πιο πέρα. Κρύβονται συχνά πίσω από τα θαύματα τα στιγμιαία που προκαλούνται από την εγρήγορση της ξαφνικής ματιάς-θύμισης του παρελθόντος. Τα παρελθόντα, από τη μεριά τους εμμένουν στο να καταδεικνύουν μέσω αυτών τα περασμένα τους μεγαλεία, στιγμών και διαρκειών. Ντρέπονται οι επόμενες μιας και εμφανίζονται αδύναμες και ανώριμες να διαδεχτούν τις προηγούμενες.
Είναι η ζωή αυτή η κατάσταση στην οποία επιβεβαιώνεται η στιγμιαία ή μακρόχρονη διάθεση για καταστάσεις και συμβάντα. Είναι και τα συμβεβηκότα που δεν αφήνουν ήρεμες τις όποιες στιγμές κατάφεραν να αποκτήοσυν διάρκεια.
Η πολιτική αλλαγή συνοψίζεται στην μετριοπαθέστατη κεντροαριστερά. Η κεντροαριστερά (κυβερνώσα με στοιχεία ακροδεξιά) μέσω συστημικών διαδικασιών εμμένει στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό διεκδικώντας συνάμα τον μερικό εξανθρωπισμό της ανθρωπιστικής κρίσης στην οποία έχει καταπέσει η νεοελληνική κοινωνία. Η βάση των ψηφοφόρων της στηρίζουν τις προσπάθειές της μέσω εκκίνησης των κοινωνικών σωμάτων για "αξιοπρέπεια". Να και το άξιο προσοχής: οι κινητοποιήσεις λαϊκών μαζών υπέρ της κυβέρνησης στους χειρισμούς της για επαναδιαπραγμάτευση χρέους και δανειακών συμβάσεων. Επιπλέον αξίζει να σημειώσω και το παράταιρο αναφορικά στην εκλογή ΠτΔ.
Μιας και η εκλογή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις πρόσφατες εκλογές (τις κρισιμότερες της μεταπολίτευσης σύμφωνα με τα πολλά κοινώς λεγόμενα) επιβεβαίωσε την αντίδραση μιας μικρής πλειοψηφίας κόσμου απέναντι στο παλαιοκατεστημένο του δικομματισμού, ο ίδιος ως κυβέρνση συνεπικουρόμενος των ΑΝ.ΕΛ. δείχνει κάπως αδύναμος να ξεσκονίσει μια και έξω το παλαιοκομματικό παρελθόν. Προκόπης Παυλόπουλος ο νέος ΠτΔ. Ο υπουργός του ομώνυμου εκλογικού νόμου (μπόνους στο πρώτο κόμμα), ο υπουργός της υπόθεσης ζαρντινιέρας και δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, της ημετεροποίησης υπαλληλικών πόστων, των μνημονιακών δεσμεύσεων, των δανειακών συμβάσεων/συμφωνιών. Ένας αυθεντικός εκφραστής νεοφιλελεύθερων πολιτικών και πόσα ακόμη στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις δομές ενός χαρακτηριστικού εκπροσώπου της παλαιοκομματικής πολιτειακής νομής της εξουσίας. Ο χαρακτηριζόμενος ως "διπλωματικός ελιγμός" της νέας συγκυβέρνησης της συστημικής μετριοπαθέστατης κεντροαριστεράς (με τις ακροδεξιές της ανοχές) είναι η ταυτόχρονη απόδειξη της διατήρησης της πεπατημένης της λιτότητας διά "λιτού βίου" μέσω μεταρρυθμιστικών μέτρων μακρυά από τις πραγματικές ανάγκες της νεοελληνικής κοινωνίας.
Συμφωνώ πως η κυβερνώσα έκφανση της αριστερής πολιτικής έκφρασης λέει κάποια «ώπα!» ή «φτάνει!» στους δανειστές μα η κυρίαρχη επιλογή των ψηφοφόρων που τους ανέδειξε σε πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας δεν έχει ακόμη εκφραστεί επί του πρακτέου. Η αναμονή ωριμάζει αφενός μεν, απομακρύνει διά του νόστου αφετέρου...
Είναι νωρίς για συμπεράσματα και αποτελεσματικές εξηγήσεις πάνω στις κινήσεις της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. μα η βιωμένη φυσιογνωμική πραγμάτωση των όποιων πολιτικών δεσμεύσεων (προεκλογικών και γενικότερων) είναι αποκαλυπτική των περιστάσεων: αναβαπτιζόμενες γενικεύσεις (βλ. Τρόικα, Μνημόνια κ.ο.κ.) εντός του ίδιου ανθρωπίνως αναξιοπρεπούς ευρωζωνικού πεδίου με τους ίδιους χορηγούς όπως και πρίν (ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ, λοιποί πιστωτές).
Η νοσταλγία των πεπερασμένων κυριεύει περιορίζοντας τους ορίζοντες για αλλαγή πορείας. Ως πότε όμως το πολιτικό κόστος θα είναι αυτό που κατευθύνει τις κινήσεις και τις αποφάσεις των κρατών/πολιτικών;! Ο νόστος του αυτοπροσδιορισμού εκπνέει την συγχρονικότητα του ετεροπροσδιορισμού. Ο άνθρωπος ξοδεύεται/σκορπίζεται προκειμένου τα κομμάτια του να είναι ευκόλως διαχειρίσιμα από τους δεξιοτέχνες της εξουσιαστικής διάθεσης. Αν οι τερατογενέσεις έχουν ως αποτέλεσμα την αποστροφή από την πραγματική τους εικόνα, οι τερατογεννημένες αναξιοπρεπείς συμπεριφορές των σύγχρονων ατόμων τρώγονται πιο εύκολα και τα μάτια αδιαφορούν κυκλοφορώντας πάνω τους...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου