Η Διαμορφούμενη Αδιαφορία Του Σήμερα ή άλλως Γάτος Γαμεί Γάτος Σκούζει

Η Διαμορφούμενη Αδιαφορία Του Σήμερα ή άλλως Γάτος Γαμεί Γάτος Σκούζει

Είναι τα απόνερα της ξέγνοιαστης παρελθούσης εμπειρίας αυτά που βουλιάζουν εκεί που ξεφτίζει το ποτάμι τη δύναμή του, στο δέλτα πριν την αοριστία της θάλασσας. Εκεί στο φλοίσβο των κυμμάτων στην αμμουδιά του παρόντος αναμοχλεύονται οι αισθήσεις και τα συμπαρομαρτούντα τους. Εμπειρικές ιδέες βίου με φαντασμένες ονειρικές προσπάθειες που τείνουν στον ορίζοντα του μέλλοντος. Τα πατήματα της ύπαρξης ζητούν απεγνωσμένα την ακαριαία αναγνώριση προτού σβηστούν και χαθούν σιγά-σιγά στην ανωνυμία της υπόλοιπης βρεγμένης παραλίας. Στην επιείκεια της ορμής της θάλασσας μένει ο χρόνος αναμονής τους στο μέτωπο της αμμουδιάς. Πατημασιές ανάλαφρες και βαρείς ανάλογες του όγκου και του διαμετρήματος της ανθρώπινης παρουσίας στην ραχοκοκκαλιά του χειροπιαστού κόσμου. Της πραγματικότητας τα τεκμήρια υφίστανται εφόσον έχει υπάρξει παρουσία περιεχομένου και όχι υποθετικές δεσμεύσεις και εικοτολογίες πληροφόρησης. "Scripta Manent" κραυγάζει το ΕΙΝΑΙ δεσμευμένο όπως σύρεται και διαμορφώνεται από το στιγμιαίο και διαρκές ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ.

Τα μάτια της ημέρας νυσταλέα καλημερίζουν τα άηχα πατήματα των υπνοβατών, καθώς αυτοί φαντάζονται τις σκηνές που δεν μπορούν να ζήσουν φυσιολογικά. Όμως το φυσιολογικό προτρέπεται από το κατεστημένο βιος να ταυτίζεται με την παραδοξότητα. Παρά δίπλα λογική και παρά δίπλα δόξα είναι τα φορέματα (νυχθιμερόν) των ζωντανών φαντασμάτων της ανθρωπότητας. Τα ζωντανά φαντάσματα της εργασίας, της διασκέδασης και της ελλειπούς (ή φαλκιδευμένης) πληροφόρησης είναι οι σύγχρονοι Αίαντες των εαυτών τους. Κανείς δεν κουβαλάει τα κρίματα όλου του κόσμου μιας και ένας κόσμος για όλους δεν φαντάζει προσιτός και αποδεκτός. Δισεκατομμύρια εικόνες από άλλους τόσους κόσμουςτόσο δίπλα και κοντά ο ένας με τον άλλον και άλλο τόσο προκλητικά κυριαρχεί η απόσταση μεταξύ των. Ίσως, μάλλον, αυτές οι αποστάσεις να λειτουργούν αντισταθμιστικά με την ολοκληρωτική έλλειψη οξυγόνου στο εγκέφαλο του καθενός και καθεμιάς μας. Όσο ξεμακραίνει ο ένας από τον άλλον, άλλο τόσο δείχνει να οξυγονώνεται ο ιδιαίτερος ατομισμός του καθενός μας. Θαρρώ πως αυτή η ιδιαιτερότητα της ατομιστικής συναίσθησης επιβρεβεύει τις σύγχρονες μοναχικότητες του πλανήτη. Ένας πλανήτης ανθρωποκεντρικός με κυρίαρχο γνώμονα τη διαφοροποίηση της ύπαρξης από το στόχο της γενικευμένης ευδαιμονίας. Να γιατί τα όποια μυθεύματα ειρήνης, ελευθερίας, ειλικρίνειας και σεβασμού πιστώνονται ως μυθεύματα και όχι ως πραγματιστικές καταστάσεις συγκρουσιακής άνοιξης. Άλλωστε πιο συχνά ακούει κανείς για τα συγκρουόμενα συμφέροντα από τις πρωτοβουλίες σύγκρουσης εναντίον τους.

Πασίδηλο πλέον στις ημέρες μας φαίνεται το ανέστιο αυτονόητο για όλα αυτά που προσδιορίζουν και και χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη περίοδο. Εύλογο για τους κρατούντες και ακατανόητο για την υπόλοιπη πλειοψηφία των αρκούντων στα ελάχιστα των ψίχουλων από τα πάνω. Ιώβειος η υπομονή των και αδικαιολόγητη η άτονη προσμονή του όποιου μέλλοντος χρόνου και περοεχόμενού του. Η μόνη βεβαιότητα που παραμένει στασίμως σταθερή είναι αυτή της πεπατημένης, όπου πεπατημένη είναι η κυρίαρχη αδιαφορία για αλλαγή (αν όχι των πάντων) των εξεβιασμένα αποδεκτών ως όρων της καθημερινότητας. Όροι που ξεχειλώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (κατά μονάς ή συλλογικά), σκίζουν σε μυριάδες κομμάτια αυτό που κάποτε αποκαλούνταν αλληλοσεβασμός, μεγενθύνουν τις καταναλωτικές συνιστώσες της αγοραζωής, συρρικνώνουν τις καθάριες ανάσες με αποτέλεσμα μία φράση κλειδί: «Βιωσιμότητα χρέους ισούται με ανθρώπινη εξα(θλί)(χρεί)ωση». Λαϊκίστικα κάποιος θα αντέτεινε "βιώσιμο χρέος άρα βίος αβίωτος" με κάμποση δόση αυτοσαρκασμού. Εδώ ψαύεται και η υποκριτική αντανάκλαση του πολίτη/καταναλωτή: αυτοσαρκάζεται με δόση ειρωνίας για την κατάντια στην οποία αφέθηκε να υποπέσει με μάτια και αυτιά κλειστά. Ίσως η ελεύθερη πτώση να αποτελεί το αγαπημένο σπορ του σύγχρονου ανθρώπου. Να η ειρωνία: Πέφτεις που πέφτεις (μιας και το επιθυμείς) μα τα μάτια και τα αυτιά σου κλειστά; Δεν το απολαμβάνεις τουλάχιστον (ήτοι δεν νοικιάζεις τη χώρα σου να τελειώνουμε);

Είναι μάλλον αυτή η αίσθηση του προσδιορίσιμου αγνώστου, ήτοι βουτιά από ψηλά σε απύθμενη ατμόσφαιρα! Η σύγκρουση είναι μάλλον η ματαιότητα που εκπνέουν οι βαλσαμωμένες συγκρουσιακές συναισθήσεις. Να γιατί ο Νεοέλληνας αρέσκεται να επιστρέφει (τύποις) μνήμη στις αρχαιότερες των ιστορικών πραγματικοτήτων του ελλαδικού ανθρωπογεωγραφικού στίγματος, μα μονάχα αυτό. Εν αντιθέσει με τη βιώσιμη αναπόληση, ο Νεοέλληνας διακατέχεται από μία καταθλιβόμενη συγχρονικότητα καταναλώνοντας ισχυρές δόσεις κούφιας ιστορικότητας. Κούφια λόγια, μεγαλόστομες υποσχέσεις με αντίκρυσμα όμως την εξελισσόμενη ανέχεια σε όλους τους τομείς (οικονομία-κοινωνία-πολιτισμός), αυτή είναι η λεζάντα της εικόνας της σύγχρονης Ελλάδος, μακρυά από χίλιες λέξεις του κινέζικου γνωμικού που εξηγεί/μεταφράζει την όποια "εικόνα". 

Στην εικόνα της νεοελληνικής πραγματικότητας, αντί χιλίων λέξεων βρίσκει κανείς εύκολα και απροκάλυπτα: κάποιες χιλιάδες αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοχειρίας (από το ξέσμασμα της αποκαλούμενης κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος), κάμποσα εκατομμύρια άνεργους, ανασφάλιστους, ζώντες υπό το καθεστώς φτώχειας, χιλιάδες νοικοκυριά βυθισμένα στα χρέη, δεκάδες χιλιάδες κλειστές επιχειρήσεις, χιλιάδες ακόμα ονείρων σβηστά στον ερεβώδη ορίζοντα της εκπαιδευτικής και υγειονομικής καθημερινότητας και ο κατάλογος μακρύς, ικανός να ζαλίσει όποιον αποπειραθεί να αριθμήσει και να κατηγοριοποιήσει την προσωποποιημένη μιζέρια και απελπισία της Ελλάδος του 21ου αιώνα. Κάποιος εύλογα θα αναρωτιόταν, γιατί με τόσο εμφανή τα σημάδια στον ζωντανό κορμό της χώρας (τους ενεργούς και ανενεργούς πολίτες), τα μέλη της (οι ίδιοι ενεργοί και ανενεργοί πολίτες) δεν αντιδρούν μιας και το μέλλον -ακόμη και το παρόν- τούς πιστώνεται κουτσουρεμένα έτοιμο/διαμορφωμένο!;      

Η αντίδραση στους κύκλους των Νεοελλαδιτών (πλήν κάμποσων εξαιρέσεων) επικεντρώνεται στην ομόθυμη συμφωνία για τα δεινά της καθημερινότητάς τους παραμένοντας παρόλα αυτά δέσμιοι των αλλοτινών ή τωρινών πολιτικών τους ετεροκατευθύνσεων. Όμως το να συμφωνείς στα πηγαδάκια των συχνών και ευκαιριακών διαλόγων ό,τι σε καταστρέφουν οι αυθαίρετες πολιτικές επιλογές της εξουσίας και η οργή σου να περιορίζεται στην συμφωνία πως δικαιολογημένα εξοργίζεσαι, ε τότε καλά κάνουν τη δουλειά τους οι διαχειριστές της κρίσης από κοινού με τους θιασώτες και κλακαδόρους των.

Αξίζει να μελετήσει κανείς πως λειτουργεί η απεργιακή κινητικότητα, πως διαμορφώνεται η μαζικότητα της συμμετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις, το βαθμό συχνότητας των όποιων απεργιακών δράσεων (ακόμη και αποχής ή στάσης) προκειμένου να αντιληφθεί αυτήν τη χαρακτηριστική διαμορφούμενη αδιαφορία των κινεζοποιημένων/αναλώσιμων καταναλωτών/πολιτών της χώρας. Ο Νεοέλληνας (όπως και κάθε πολίτης αυτού του κόσμου) συναποτελεί -καθείς και καθεμιά ξεχωριστά και από κοινού- εν δυνάμει ασθενή, εν δυνάμει άνεργο, αν δυνάμει απαίδευτο/αμόρφωτο, εν δυνάμει άμαχη βορά, εν δυνάμει ένοχο  και εν δυνάμει καταδικασμένο.

Όμως, και εδώ σταθμεύει η αδιαφορία της συνολικής κοινωνικής εγρήγορσης, δεν θα δείτε τους εν δυνάμει ασθενείς να συμμετέχουν συμπαραστέκοντες στις κινητοποιήσεις του ιατρικού κόσμου, δεν θα ακούσετε τους γονείς των μαθητών και σπουδαστών να φωνάζουν συνθήματα στο πλάι των παιδιών τους. Από την άλλη πλευρά, θα δούμε και ηρωικούς αγώνες: Οι καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ, οι κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι ανάντια των μεταλλείων χρυσού, το λαϊκό δημοψήφισμα κατά του ξεπουλήματος της ΕΥΑΘ, οι εργαζόμενοι της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ, τα κατά τόπους κοινωνικά ανοιχτά σχολεία, ιατρεία, παντοπωλεία και άλλα πολλά τα οποία συλλήβδην αποτελούν το ανάχωμα απέναντι στο κύμα της ολοκληρωτικής αδιαφορίας.

Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές) κατέδειξαν χαρακτηριστικά το μέγεθος της προπαρασκευασμένης αδιαφορίας: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΛΙΑ προετοιμάζονται για ανέξοδους μετασχηματισμούς, των οποίων το αποτέλεσμα κάπως αντήχησε στην εκλογική και μετεκλογική κατρακύλα (τύποις και ουσία) της ΔΗΜ.ΑΡ., οι ακραίες και ελαφρείς φετιχοποιήσεις της πατριδοκαπηλείας και της ξενοφοβίας που εκφράζονται από τη Χ.Α. και τους ΑΝ.ΕΛ. αντιστοίχως, στεριώνουν παίρνοντας τη μορφή διαχειριστή της μετεκλογικής εξουσιαστικής νομής, η Αριστερά της προόδου και της αναννέωσης γυαλίζει τα δόντια της προκειμένου να εναρμονιστεί με τις διαθέσεις της εξουσιαστικής διαδοχής (sic) και η αυτοαποκαλούμενη αντισυστημική κομμουνιστική Αριστερά διαρκώς να θυμίζει έναν ανάπηρο σοφό διδάσκαλο με τα δίκια του. Τα δικά του δίκια όμως!

Ως εκ τούτου το νεοελληνικό πολιτικό σύστημα σε όσες μεταλαμπαδεύσεις και αν προχωρήσει, σε όποιους μετασχηματισμούς κι αν τροποποιηθεί θα παραμείνει δεσμώτης των κυρίαρχων πολιτικών και επιχειρηματικών ορέξεων (ας μην ξεχνάει η αυριανή κυβέρνηση την υπόγραφη της Συνθήκης του Μάαστριχτ, 1992). Ο λόγος είναι απλούστατος και έχει να κάνει με το παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο πολιτικό-οικονομικό status του τωρινού καπιταλιστικού μοντέλου σχέσεων εξουσίας και εξουσιαστικής συνδιαλλαγής. Το κουστούμι είναι ραμμένο (κατά παραγγελία των ελίτ) σε ποικίλα νούμερα, κάθε ένα για κάθε χώρα-κράτος του πλανήτη. Οι τσέπες άδειες, οι ζώνες σφιχτά δεμένες και το παντελόνι μπαλωμένο με κάθε είδους νεόκοπες αντιδραστικές αποφάσεις προς υλοποίηση και δεσμεύσεις αρκετών γενεών, μακροπρόθεσμα.    

Τα επικοινωνιακά τερτίπια δείχνουν ακόμη να έχουν  κα΄ποιας μορφής επίρρεια στα ευτελή συνειδησιακά αντανακλαστικά του ψηφοφόρου-πολίτη μιας και διάδοχο κόμμα εξουσίας εμφανίζεται δημοσκοπικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και καταλληλότερος για τον πρωθυπουργικό θώκο παρουσιάζεται ο πρωθυπουργός αυτής της φαιούς συγκυβέρνησης Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.. «Αλλά όλα αυτά αλλάζουν» θα φωνάξει αισιόδοξος κάποιος και θα απαντήσει ο Μανωλιός «Όπως εγώ τα ρούχα μου...!». Ο βασιλιάς όμως είναι γυμνός και προφανώς οι υπήκοοι πάχουν σε μαγάλο βαθμό από αχρωματοψία. Γι' αυτό άλλωστε πρώην πασόκοι, προκειμένου να γλυτώσουν από την ανωνυμία και την απαξίωση των εφήμερων, στρέφουν τις φιλόδοξες  ματιές των στην αναδυόμενη αριστερίζουσα μυρωδιά. Σαν άξιοι επαγγελματίες πολιτικοί αποπειρώνται χαμαιλεοντισμούς για να μην χαθούν στο βόρβορο της πολιτικής ανυποληψίας. Συμφωνούν συνυπογράφοντας τα καταδικαστικά μνημονιακά (και όχι μόνον αυτά) κείμενα και κατόπιν προσφεύγουν σε κινήσεις εντυπωσιασμού χαρακτηριζόμενοι ως "αντάρτες" και "παρών". 

.....................................................

Από ηθικής πλευράς όμως (καθώς η ηθική και η ανηθικότητα επιμένουν στις ημέρες μας να αναγνωρίζονται ως βαρίδια απέναντι στην κυνικότητα της πραγματικότητας) το άκρως άωτον ψαύεται και κάπου αλλού: Στην παντελή έλλειψη πολιτικής ευθιξίας (sic). Από τον καιρό του Βουλγαράκη (σημ.:ο πολιτικός που αυτονοήτως και συμμετείχε σε  παράκτια εταιρεία) με το αμίμητο "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" έχουμε περάσει στην εποχή που οι ίδιοι οι ελεγκτές πολιτικοί ελέγχουν τον εαυτό τους...! Εν ολίγοις, κάθε ίχνος ή έστω υποψία δραστηριοποίησης των ανεξάρτητων ελεγκτικών αρχών που δρουν(;) στους κύκλους των κρατών μελών της ΕΕ παραμένει υποψία στη θεωρητική της γέννηση...!

Αρκεί μία γρήγορη και συνοπτική αναφορά στις διαρροές των απόρρητων εγγράφων που αποκαλύπτουν τη νομική ανηθικότητα που επικρατεί στις τάξεις των καπιταλιστών/τεχνοκρατών προκειμένου να αντιληφθεί κανείς το εύρος του σκανδάλου που αναφέρεται σε μια τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής, στην οποία ενέχονται πέραν των πολυεθνικών και ισχυρά πολιτικά συμφέροντα. Γνωστό ως LuxLeaks, το σκάνδαλο δεν έτυχε αναφοράς από τα κατεστημένα ΜΜΕ  (πλην της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ) μιας και η παραγωγή ειδήσεων προηγείται της ανάδειξης ειδήσεων...

H Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) και μία ομάδα 80 δημοσιογράφων από 26 χώρες (1) διηξήγαν μία παγκόσμια έρευνα πάνω σε σχεδόν 28.000 σελίδες απόρρητων εγγράφων 343 επιχειρήσεων που αναφέρονταν σε στοιχεία, κινήσεις και μεγέθη χρηματικών ποσών που μεταφέρονταν και φορολογούνταν στο Μεγάλο Δουκάτο. 
    
Το κυρίαρχο στοιχείο/συστατικό αυτού του (αν)ηθικού σκανδάλου είναι η νόμιμη πρακτική του «tax ruling». Επιτρέπει σε μία επιχείρηση να πληροφορηθεί εκ των προτέρων τι είδους μεταχείριση θα έχει από τις φορολογικές αρχές μίας χώρας και να λάβει κατόπιν συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις. Οι εταιρείες στις οποίες αναφέρονται οι αποκαλύψεις εξοικονομούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ δημιουργώντας μία θυγατρική ή μεταφέροντας μία εταιρική έδρα στο Λουξεβούργο με στόχο να καταβάλλουν τους λιγότερους δυνατούς φόρους και αποστερώντας κατ' αυτόν τον τρόπο έσοδα από τα κρατικά ταμεία της χώρας στην οποία δραστηριοποιούνται. Είναι ένα νόμιμο σύστημα, κατά το οποίο οι εταιρείες μπορούν να πετυχαίνουν ξεχωριστές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να έχουν ειδική φορολόγηση. Με λίγα λόγια η φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων είναι εντελώς νόμιμη διαδικασία! Αυτό είναι το πραγματικό σκάνδαλο.

Επί της ουσίας, οι αρχές του Λουξεμβούργου μέσω ελεγκτικών εταιριών έκαναν συμφωνίες με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο προκειμένου να μεταφέρεται εκεί (Λουξεμβούργο) νόμιμα η φορολόγηση των κερδών των εταιριών. Ως εκ τούτου, με αυτό τον τρόπο οι μεγάλες εταιρείες δεν φορολογούνται στις χώρες που δραστηριοποιούνται και αυτό γιατί επηρεάζεεται ο καταμερισμός των φορολογητέων κερδών της πολυεθνικής μεταξύ των θυγατρικών της που βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες επιτρέποντάς της να μειώσει τις φορολογικές της επιβαρύνσεις.

Ανάμεσά τους οι Deutsche Bank, Apple, AIG, Burberry, Procter & Gamble, JP Morgan, Amazon, Verizon, Ikea, Pepsi, Credit Agricole, EFG Group. Όσον αφορά το ελληνικό ενδιαφέρον η έρευνα έχει αναδείξει εννέα εταιρείς που δραστηριοποιούνται στη χώρα:

Damma Holdings, 
*(fund με έδρα το Λουξεμβούργο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΕΒ)

Weather Investments WIND 
*(εταιρεία συμφερόντων του Αράβα επιχειρηματία Naguib
 Sawiris, είχε τον έλεγχο της Wind μέχρι τον Οκτώβειο του 2010)

Macquarie Group, 
*(παγκόσμιο επενδυτικό fund το οποίο παρέχει και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες. Το 2013 εξαγοράστηκε από τη BlackRock και προσπαθεί να κατασκευάσει εμπορικό κέντρο στην Ακαδημία Πλάτωνος)

Bluehouse, 
*(επενδυτικό fund που δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη του real estate και πρώτος στην Ευρώπη λανσάρισε την ιδέα του υπαίθριου outlet shopping. Στην Ελλάδα ο όμιλος έχει την ιδιοκτησία του McArthurGlen.

Olayan, 
*(ο όμιλος ήταν υποψήφιος για την απόκτηση του Αστέρα Βουλιαγμένης και έχει  επενδύσει σε ελληνικές εταιρείες τροφίμων όπως η Chipita)

EFG Group, 
*(διεθνές τραπεζικό ίδρυμα με έδρα τη Γενεύη συμφερόντων οικογένειας Λάτση. Ο όμιλος ήλεγχε την ελληνική τράπεζα Eurobank. Ο ΥΠΟΙΚ Γκίκας Α. Χαρδούβελης είναι καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και Οικονομικός Σύμβουλος της EUROBANK. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: Υπήρξε Οικονομικός Σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), ως ο Οικονομικός Σύμβουλος του Ομίλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος(1996-2000), την τετραετία 2000–2004 διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, κ. Σημίτη, διατέλεσε Αναπληρωτής του Διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενώ παράλληλα ήταν και Σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993). Στο εξάμηνο της κυβέρνησης συνεργασίας στην Ελλάδα (Νοε.2011 - Μάιος 2012), διατέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου).

BAWAG 
*(όμιλος που δραστηριοποιείται στην αγορά των κόκκινων δανείων. Αγοράζει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σε πολύ χαμηλές τιμές έως και  στο 4% της αξίας τους και πιέζει για την αποπληρωμή τους σαν τον ενοχλητικό τοκογλύφο)

Babcock & Brown, 
*(Διεθνής εταιρεία επενδύσεων και συμβουλευτικών υπηρεσιών με έδρα το Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Στην Ελλάδα, είχε επενδύσει σε αιολικά πάρκα στην Αρκαδία)

Coca Cola HBC (Hellenic Bottling Company) 
*(ΟΌμιλος Δαυίδ-Λεβέντη είναι ίσως η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική και μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμφιάλωσης προϊόντων της Coca-Cola στον κόσμο) 

Εν κατακλείδι, ας προσθέσουμε στην παραπάνω λίστα ως παρένθετο πρωταγωνιστή την εταιρεία PricewaterhouseCoopers (PwC), η οποία αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών λογιστικής, τήρησης βιβλίων και ελέγχου και παροχής φορολογικών συμβουλών. 
Το ιστορικό της αναμενόμενο. Ένα απλό περιστατικό καταδεικνύει στην πράξη την ανήθικα φορεμένη νομιμότητά της. Το 2013 βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου ανακάλυψαν  πως η εταιρεία είχε στήσει ένα υπερεθνικό σύστημα επτά (7) επιπέδων ώστε το ακριβότερο συγκρότημα γραφείων στο Λονδίνο, αξίας σχεδόν ενός δισ. ευρώ, να μην πληρώνει φόρους από ενοίκια.  
Όσν αφορά τις διαρροές των LuxLeaks, h εταιρεία PwC έστησε για τις 343 πολυθενικές επιχειρήσεις του σκανδάλου ένα επιχειρηματολογήσιμο και σοφιστικέ μηχανισμό φοροαποφυγής σε συνεργασία με τις αρχές του Λουξεμβούργου. Για τις χρονιές 2009 και 2010, σύμφωνα με τις διαρροές, πέτυχε tax rulings στο Λουξεμβούργο για λογαριασμό του EFG Group και της Coca-Cola SBC. Στην εταιρεία αυτή αυτά τα 4 χρόνια της φορολογικής νόμιμης απάτης, ανώτατο στέλεχος ήταν η κα Κατ. Σαββαΐδου, τωρινή Γενική Γραμματέας Εσόδων, τουτέστιν ο καθ' ύλην αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων. Για αυτές τις χρονιές (2009 και 2010), η PwC «ορίσθηκε ως νόμιμος ελεγκτής για τη διενέργεια υποχρεωτικών ελέγχων των ετησίων οικονομικών καταστάσεων» και για την Coca-Cola SBC και για την Eurobank, θυγατρική τότε του EFG Group.

Τα συμπεράσματα πασιφανώς και αδιακρίτως προδίδουν για άλλη μία φορά τη φετισχιστική τάση του Νεοέλληνα να καταπιάνεται από πολιτικές που εν γνώση του τον κοροϊδεύουν καλλιεργώντας του την αδιαφορία για τα αποκαλούμενα "ψιλά γράμματα" και διατηρώντας τον σε ένα κάποιο ελάχιστο επίπεδο αντίληψης της οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας. Γι' αυτό και "όλοι τα ίδια σκατά είναι" ή πάλι "καλά δεν τα' ξερες;!", "σχεδιασμένα είναι όλα", "Μασώνοι!" κοκ.
  

Υποσημείωση:

(1)...(εφημερίδες Le Monde, The Guardian, Suddeutsche Zeitung και Asahi Shimbun)