Όταν κατακάθεται ο κουρνιαχτός της τουριστικής λαίλαπας, όταν η εξάτμιση του θερινού διαλείμματος μπουκώνει και τα χιλιόμετρα δείχνουν τα ίδια αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση, τότε και μόνον τότε συνειδητοποιεί κανείς πως είναι να ξεκινάς για κάπου και να επιστρέφεις εκεί από όπου ξεκίνησες για κάπου. Βέβαια είναι και αυτή η ομορφιά που συντηρεί το κάθε μέρος, ώστε να κατορθώνει κατόπιν του τουριστικού κατακλυσμού να επανέρχεται στην όμορφη μοναχικότητα της μοναδικότητάς του.
Για παράδειγμα η Αστυπάλαια: πόσο νοθεύονταν η ευμορφιά της μέσα από τους αλλαλαγμούς της παρουσίας των επισκεπτών και τώρα μόνη της με τους ντόπιους μόνιμους και τους "καλούς" ταξιδιώτες να επανεμφανίζεται ξεκούραστα όμορφη όπως πριν. Βέβαια πάντοτε ελλοχεύει ή εξαργυρώνεται μία βυθισμένη σε ύπνο ανησυχία, η οποία επανεμφανίζεται κατά τόπους και χρόνους σε στιγμές ανύποπτες και εγκάθετες στη διαρκή νησιώτικη ησυχία που δείχνει να ανασυντάσσεται. Από' δώ και στο εξής η κινητικότητα θα προδίδεται απ' την εγρήγορση που παρατηρείται στο γραφικό λιμανάκι και όχι στις εξατμίσεις και τους βηματισμούς. Μάλλον γι' αυτό ονομάζονται αυτά τα απόμακρα νησιά ως "άγονη γραμμή": άγονο έδαφος δύσκολα δέχεται/φιλοξενεί διαβάτες/επισκέπτες μα η γραμμή που συνδέει το κάθε νησί με τη ζωή είναι αυτή που ταράσσεται σε κάθε επίσκεψη πλεούμενου.
Αρχές (τυπικώς ημερολογιακώς) φθινοπώρου και αναδύεται νωχελικά ο φαντασιακός ιδρώτας της μειλίχιας κίνησης ανθρώπων και λοιπών όντων. Η βροχή αργεί να καταπέσει στα κεφάλια και τα κορμιά μας και τα σύννεφα σαδιστικά γεμάτα και αργοπορημένα μαζεύονται και περνοδιαβαίνουν από πάνω μας.
Από τώρα και πέρα οι ματιές μαζεύονται και συγκινούνται ολοκληρωτικά κατευθυνόμενες σε συγκεκριμένα σημεία. Δεν συγχύζονται από τα φωνητικά περάσματα γέλιου, χαράς, έκπληξης, απορίας, θαυμασμού και διασκέδασης...πλέον κοπιάζουν να γέρνουν προς τις κατευθύνσεις που μέχρι πρότινος και εσκεμμένα τραβιούνταν και ξενυχτούσαν.
Στο εξής τα βλέμματα καταλαγιάζουν κατακαθήμενα στις συνηθισμένες στάσεις της ματιάς που χαρακτηρίζει τα δυσπρόσιτα και απρόσιτα μέρη και προορισμούς.
Άντε και κανα ξάφνιασμα στην παρουσία ξένων που τείνουν προς μονιμότητα, οία λειτουργεί σαν αναβάπτισμα συμπεριφοράς, κουλτούρας, περιεχομένου, στιγμών, εικόνων και τέλος καθημερινότητας. Πολλοί ξεκίνησαν, λίγοι συνεχίζουν και ελάχιστοι καταφθάνουν...!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου