"Σωφρονιστικό Φυλάκιο: Η Αγαστή Συνεργασία" του Φορέα Κολασίμων Παθών


Ένας άνθρωπος μόλις ξύπνησε διψασμένος. Κοιτάει γύρω του γεμάτος τσίμπλες αλλά δεν καταφέρνει να διακρίνει που βρίσκεται η κανάτα με το νερό. Δεν θυμάται; Δεν μπορεί να θυμηθεί μιας και δεν καταφέρνει να να ανακαλέσει στη μνήμη του πώς και τι ώρα έφτασε στο κρεβάτι του ύπνου. Αποπειράται να σηκωθεί μα συνειδητοποιεί πως είναι δεμένος και απ'τα τέσσερά του άκρα στους αντίστοιχους τέσσερις ορίζοντες του κρεβατιού. 
Οι τσίμπλες τον εμποδίζουν ακόμη να δει καθαρά σε τι κατάσταση βρίσκεται και σε ποιο χώρο φιλοξενείται το κορμί του. Χαλαρώνει και εισπνέει προσπαθώντας να ανακτήσει όποιες χαμένες του δυνάμεις. Μάταια. Δεν έχει δυνάμεις ή τουλάχιστον δεν θυμάται να ήταν στη ζωή του δυνατός. 
Η σκέψη του προσπαθεί να σπάσει τα κιγκλιδώματα των τσιμπλών, ώστε να αρπάξει εικόνες και να ανασυνθέσει το μνημονικό του. Οι τσιμπλες μοιάζουν να έχουν ριζώσει εδώ και καιρό στα ματοτσίνορά του. Και όταν τα μάτια του δεν ανοίγουν δύσκολα η σκέψη ανασυντάσσεται και πολύ πιο εύκολα συγχύζεται. 
Η ώρα μάλλον περνάει ή τουλάχιστον αυτό καταφέρνει ακαριαία να σκεφτεί το δεμένο στο κρεβάτι κορμί του. Σε κάθε εκπνοή της ανάσας του αντιλαμβάνεται την ανάσα του δωματίου. Αρχίζει να φοβάται. Τι απ' όλα όμως; 
Το γεγονός ό,τι δεν γνωρίζει πού βρίσκεται; 
Ό,τι είναι δεμένος, τα δεσμά του είναι χαλαρά μα δεν δύναται να αποδεσμευθεί; 
Τη μνήμη του που τον έχει ξεχάσει σ' ένα τώρα δίχως παρελθόν και αβέβαιο μέλλον; 
Ή μήπως τι ώρα συμβαίνουν όλα αυτά;

Ένας άνθρωπος έχει ξυπνήσει εδώ και ώρα διψασμένος. Δεν γνωρίζει τις απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα. Δεν ξέρει τις ερωτήσεις σε αρκετές απαντήσεις. Όμως εξακολουθεί να απορεί: Πώς; Πού; Πότε; Γιατί; 
Από στιγμή σε στιγμή συνειδητοποιεί ότι ίσως να μην δοθεί εξήγηση σε τίποτε από όσα ταλανίζουν τη σκέψη του. Μία σκέψη όμως που δείχνει ξένη στο σώμα που την φιλοξενεί. Κι όμως νοιώθει την εκπνοή του ν' αντηχεί ως ανάσα του δωματίου. «Είναι και αυτό μία αρχή», σκέφτεται «Ζω, αλλά πού ζω;»

Ξαφνικά τα δεσμά χαλαρώνουν περισσότερο και εξαφανίζονται. Και μια φωνή απομαγνητοφωνημένη τον ενημερώνει: «Η κράτησή σας ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Το εξιτήριο σάς δόθηκε. καλή σας τύχη!»...   

Σχόλια