Ευσεβείς πόθοι για βροχή, από βλέφαρα,
Που οι τσίμπλες τα κρατάνε κλειστά.
Βροχής εγκώμιο από χρωματιστούς τοίχους,
Που βιάζονται να νοθεύσουν το πρόσωπό τους.
Ομπρέλες κρέμονται από τους καρπούς και
Επιθυμούν να ανοίξουν τις ουρές τους ωσάν παγόνια.
Και οι ψιχάλες σχηματίζουν τους τονισμούς στις λέξεις...
Ψιχαλίζει...
Η απόρροια αλκοολικών στιχομυθιών από jagermeiter
Καταλήγει στην λεκάνη.
Και αυτή η έκφραση που υιοθετεί οποιοσδήποτε μεθυσμένος
Είναι τόσο γλυκιά,
Που σε παραπέμπει σε στιγμές ,όπου ο εαυτός σου
Σε προκαλεί τόσο λάγνα να ξεδώσεις...
Ξερνάς,
Βγάζοντας επιμέρους και μη αμαρτίες
Σαν να γδύνεις ηθελημένα και εκβιαστικά κάποιες ανάγκες σου...
-πώς είσαι;
-πολύ καλά (απάντησε και γρατσούνισε τον λαιμό της ανάβοντας ένα τσιγάρο...)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου