Τόσες εικόνες, τόσες πληροφορίες
σαν στιγμιαία καρέ μπροστά από τα μάτια σου
να γεμίζουν/συμπληρώνουν τις ματιές σου...
Να γιατί τα ματάκια σου πολλές φορές
δακρύζουν χρώματα, πρόσωπα και καταστάσεις-
ίσως δεν αντέχω άλλες εικόνες και πληροφορίες
μα άυλα χάδια για να σκουπίσω τα μακρινά σου βλέφαρα...
Τόση αυτοεκτίμηση, τόση περηφάνια
σαν η υστεροφημία να' χει έρθει πολύ νωρίτερα
στο άτομό σου...
Να γιατί κάποιες φορές, κρυφοκοιτάζοντας από τις
σχισμές του μαλακού σου προσώπου,
σε βλέπω να χαστουκίζεσαι μπροστά στον καθρέφτη
και με τους μώλωπες και τα κοκκινισμένα σου
ζυγωματικά
βάφεις τους τοίχους...
Πολλά σημάδια, πολλά αποτυπώματα
σ' αγγίζουν κάθε στιγμή χαρακτηρίζοντάς σε!
Τόσα άδεια τασάκια μέσα στο υπνοδωμάτιο,
για να σβήνουν τα δάχτυλά μας,
αφού τα χείλη μας
κάηκαν από τις επαφές
και κόψαμε τη νικοτίνη...
Αλήθεια,
πώς περνάν οι ώρες
που γυμνή στέκεσαι στο χάος της σκέψης,
και τα ρούχα της φαντασίας σου
κρέμονται λίγο πιο πάνω από το κεφάλι σου;
Πώς βλέπεις τους δήθεν ντυμμένους
γύρω σου...;
Και' γώ γυμνός κοντοστέκομαι
μπρος στην ντουλάπα των επιθυμιών μου.
Θέλω να σε φορέσω...
σςςςςςςςςςςςςς....!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου