-"Σαν φωτογραφία φαντάσου...από το φθαρμένο παράθυρο απλώνεται η απεραντοσύνη της θάλασσας. Αν διεισδύσεις στη διαφάνειά της θα αντικρύσεις μύχιες σκέψεις, απόκρυφα όνειρα, λανθάνουσες επιθυμίες, υφέρπουσες αναμνήσεις, ειλικρινή βιώματα, παρασιτιή καθημερινότητα...σε μιας ακαθόριστης ιδιότητας πόλη, όπου συντελέστηκε, κατά ένα μέρος, η περίπτυξη της προσωπικότητάς μου.
Και πραγματικά τώρα είναι σαν να βουτώ στο βυθό της θάλασσας...το μυαλό εκκολάπτει εικόνες, το σπέρμα τους εσωκλείειτο κάθετι που με περιβάλλει...σωματική αδράνεια, η νωχελικότητα, όμως, αυτή ανθίσταται της εγκεφαλικής υπερδιέγερσης...
Ευήοχα ακούσματα συσπειρώνονται στο αυτί μου! Άκου...
Ένα σπίτι στοιχειωμένο από βιβλία, όπου αποτυπώνονται παντοειδείς καταστάσεις. Υπάρχουν επιλογές, καλέ μου, αν και βομβαρδίζομαι με έξω από εμένα πυρά, οπότε στενεύει η σφαίρα της αντίστασής μου..."
-"Γδύσου, γλυκά μου μάτια να σε νανουρήσω με το ποίημα του απαλού κορμιού σου...να σε χαϊδέψω τα μακρινά ταξίδια στο δέρμα σου...και οι λέξεις να αναβλύζουν από μέσα σου υγρές..."
-"Τί διαβάζεις με τα χάδια σου τυφλέ;"
-"Ξέρεις πότε το φεγγάρι θα ριγεί; Όταν τα σύννεφα για άλλη μία φορά καταφέρουν να το πείσουν να του ματώσουν μία αμυχή, καθώς θα αναδύεται από τα βάθη της κάθε έρπης μας..."
-"Με τρομάζεις...σκορπίζεις το μελάνι και σκουραίνουν τα χρώματά μου...τρέμω..."
-"Κι εγώ τρέμω γλυκιά μου...τρέμω χαμόγελα..."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου